سیستمعامل ابررایانه
From Wikipedia, the free encyclopedia
سیستم عامل ابر رایانه یک سیستم عامل است که برای ابررایانهها ساخته شدهاست. از اواخر قرن بیستم، به دلیل تغییرات اساسی در معماری ابر رایانه، سیستمهای عامل ابر رایانه دچار تغییرات اساسی شدهاند.[1] با وجود اینکه سیستم عاملهای اولیه برای دستیابی به سرعت برای هر ابر رایانه بهطور اختصاصی ایجاد میشدند، به مرور روند از سیستم عاملهای داخلی خارج و به سمت نوعی از لینوکس[2]نزدیک شدهاست که همه ابر رایانههای موجود در لیست TOP500 را در نوامبر ۲۰۱۷ اجرا کند.
با توجه به اینکه ابررایانههای موازی و گسترده مدرن معمولاً با استفاده از چندین نوع گره، محاسبات را از سایر سرویسها جدا میکنند، آنها معمولاً سیستم عاملهای مختلفی را روی گرههای مختلف اجرا میکنند. برای مثال از یک هسته سبک و کوچک و کارآمد مانند هسته گره محاسبه (CNK) یا گره محاسبات Linux (CNL) در گرههای محاسبه، همچنین در یک سیستم بزرگتر مانند مشتقات لینوکس در سرور و گرههای ورودی / خروجی (I / O) استفاده میکنند.[3]
در حالی که در یک سیستم رایانه ای چند کاربره سنتی، برنامهریزی کار در واقع یک مشکل تعیین تکلیف برای پردازش و منابع محیطی است، اما در یک سیستم کاملاً موازی، سیستم مدیریت کار به مدیریت تخصیص منابع محاسباتی و ارتباطی و همچنین کلنجار رفتن با عملکردهای اجتناب ناپذیر نادرست سختافزارها در هنگام حضور دهها هزار پردازنده، نیاز دارد.[4]
اگرچه اکثر ابر رایانههای مدرن از سیستم عامل لینوکس استفاده میکنند،[5] هر سازنده تغییرات خاص خود را در مشتقات لینوکس مورد استفاده خود ایجاد کردهاست و هیچ استاندارد صنعتی وجود ندارد، بخشی به این دلیل است که تفاوت در ساختارهای سختافزاری مستلزم تغییراتی برای بهینهسازی سیستم عامل به هر طراحی سختافزاری میباشد.[6][1]