شوگون
From Wikipedia, the free encyclopedia
شُوگون (ژاپنی: 将軍, تلفظ [ɕo:ɡɯɴ] ( شنیدن) با نام رسمی سی-ای تایشوگون (征夷大将軍؟, «فرمانده کل نیروهای اعزامی علیه بربرها») عنوان حاکمان نظامی ژاپن طی بخش عمدهٔ دورهای بین ۱۱۸۵ تا ۱۸۶۸ بود. با اینکه آنها بهطور اسمی از سوی امپراتور گماشته میشدند، اما معمولاً حاکمان واقعی کشور بودند، اگرچه در بخشی از دوره کاماکورا و دوره سنگوکو، شوگونها خود قدرت خود را از دست دادند و قدرت واقعی در دستان شیکن از خاندان هوجو و کانری از خاندان هوسوکاوا بود. علاوه بر این، تایرا نو کیوموری و تویوتومی هیدهیوشی از رهبران طبقه سامورایی بودند که منصب شوگون، بالاترین مقام طبقه سامورایی را نداشتند، اما بالاترین مناصب را در دربار سشو (نایبالسلطنه برای امپراتورهای نابالغ)، کانپاکو (نایبالسلطنه برای امپراتور بزرگسال)، و دایجو-دایجین (صدراعظم) که بالاترین مناصب طبقه اشراف بود را به دست آوردند و به عنوان حاکمان واقعی حکمرانی میکردند.
در طول دوره هیآن هنگامی که میناموتو نو یوریتومو در سال ۱۱۸۵ بر ژاپن برتری سیاسی پیدا کرد، به نخستین شوگون به معنای معمول تبدیل شد. منصب شوگون در عمل موروثی بود، اگرچه در طول تاریخ ژاپن چندین خاندان مختلف این موقعیت را داشتند. در سال ۱۱۸۵ میناموتو نو یوریتومو با شکست خاندان رقیب جایگاه خود را در حلقه قدرت استوار کرد و در سال ۱۱۹۲ از سوی امپراتور لقب سردار یا شوگون گرفت. یوریتومو سپس در شهر کاماکورا، استبداد نظامی خود یا باکوفو را پایه گذاشت. بهطور کلی شوگونها در سه دوره کاماکورا، آشیکاگا و توکوگاوا، در بالاترین سطوح قدرت سیاسی کشور حضور داشتند.
مقامهای همکار با شوگون در مجموع به عنوان باکوفو به معنی «دولت چادر» نامیده میشدند. آنها کسانی بودند که وظایف واقعی اداره کشور را انجام میدادند، در حالی که دربار امپراتوری فقط قدرت اسمی را حفظ میکرد. چادر نماد نقش شوگون به عنوان فرمانده میدانی ارتش بود، اما همچنین نشان داد که چنین دفتری موقتی است. با این وجود، مؤسسهای که به عنوان «شوگونسالاری» شناخته میشود، نزدیک به ۷۰۰ سال ادامه یافت و قدرت گرفتن شوگونها تا آنجا پیش رفت که در دوره سوم شوگونسالاران (شوگونسالاری توکوگاوا) به مدت بیش از ۲۶۰ سال عملاً قدرت سیاسی از دستان امپراتور ژاپن خارج گردید و امپراتور صرفاً رهبر مذهبی کشور بود و زمانی پایان یافت که توکوگاوا یوشینوبو در سال ۱۸۶۷ این دفتر را به عنوان بخشی از اصلاحات میجی به امپراتور میجی واگذار کرد.