صنعتزدایی
From Wikipedia, the free encyclopedia
صنعتزدایی یا صنعتیزدایی (به انگلیسی:Deindustrialization) فرآیندی از تغییرات اجتماعی و اقتصادی است که در اثر حذف یا کاهش ظرفیت یا فعالیت صنعتی در یک کشور یا منطقه بهویژه صنایع سنگین یا صنایع تولیدی ایجاد میشود.
تعابیر مختلفی از صنعتیزدایی وجود دارد. بسیاری صنعتیزداییشدن ایالاتمتحده را با تعطیلی انبوه کارخانههای خودروسازی در به اصطلاح «کمربند زنگار» بین سالهای ۱۹۸۰ و ۱۹۹۰ میلادی مرتبط میدانند.[1][2] فدرال رزرو ایالات متحده نرخ بهره و ارز را از سال ۱۹۷۹ افزایش داد و تا سال ۱۹۸۴ این افزایش نرخ ادامه یافت و بهطور خودکار باعث کاهش قیمت واردات شد. اقتصاد ژاپن در این زمان به سرعت در حال گسترش بهرهوری خود بود و این گسترش، باعث تخریب بخش ماشین ابزار ایالات متحده شد. موج دوم صنعتیزدایی بین سالهای ۲۰۰۱ و ۲۰۰۹ رخ داد و با کمک مالی دولت فدرال آمریکا به دو شرکت خودروساز جنرال موتورز و کرایسلر به اوج خود رسید.
تحقیقات به سرمایهگذاری در اختراعات به جای تجهیزات سرمایه ای جدید به عنوان یک عامل کمک کننده در پدیده صنعتیزدایی اشاره کردهاست.[3] در سطحی اساسیتر، کارنیکراس و لیور[En 1] چهار تعریف ممکن از صنعتیزدایی را ارائه میکنند: [4] [5]
- کاهش بلندمدت و مستقیم در تولید کالاهای تولیدی یا اشتغال در بخش تولید میتواند باعث صنعتیزدایی شود.
- تغییر از بخش تولید به بخش خدمات، به طوری که تولید سهم کمتری از کل اشتغال داشتهباشد. چنین تغییری ممکن است حتی درصورت رشد مطلق اشتغال در بخش تولید رخ دهد.
- در یک اقتصاد در فرایند صنعتیزدایی، کالاهای تولیدی سهم در حال کاهشی از تجارت خارجی را تشکیل میدهند، به طوری که دستیابی به مازاد کافی صادرات نسبت به واردات برای حفظ اقتصاد در تعادل خارجی به صورتی تدریجی شکست میخورد.
- انباشت متدوام کسری تراز تجاری در یک کشور یا منطقهای که قادر به پرداخت هزینه واردات لازم برای حفظ تولید بیشتر کالاها نیست میتواند باعث شروع یک کسادی اقتصادی و فرایند صنعتیزدایی شود.