قانون تابعیت مالزی
From Wikipedia, the free encyclopedia
قانون تابعیت مالزی (انگلیسی: Malaysian nationality law) شرایطی را که بر اساس آن یک فرد دارای تابعیت مالزی است مشخص میکند. قانون اصلی تعیینکننده الزامات تابعیت، قانون اساسی مالزی است که از روز ۲۷ اوت ۱۹۵۷ اجرایی شد.
قانون اساسی مالزی مواد ۱۴ تا ۳۱ | |
---|---|
شورای قانونگذاری فدرال | |
قلمرو اجرایی | مالزی |
وضعشده توسط | شورای قانونگذاری فدرال |
تاریخ تصویب | ۱۵ اوت ۱۹۵۷ |
تاریخ تقدیم لایحه | ۲۷ اوت ۱۹۵۷ |
وضعیت: اعمال اصلاحات کلی |
تمام افرادی که بین روزهای ۳۱ اوت ۱۹۵۷ تا ۱ اکتبر ۱۹۶۲ در مالزی متولد شدهاند، بدون در نظر گرفتن تابعیت والدین خود و تنها بر اساس شرط تولد خود در مالزی، به صورت خودکار حائز دریافت شهروندی میشوند. افرادی که بعد از این دورهٔ زمانی در کشور متولد شدهاند در صورتی بر اساس تولد خود حائز شهروندی میشوند که حداقل یکی از والدین آنها، شهروند مالزی باشد. اتباع خارجی بعد از اقامت در مالزی دست کم به مدت ۱۰ سال، چشم پوشی کردن از هرگونه ملیت قبلی که داشتهاند و نمایش مهارت خود در زبان مالایی، ممکن است با اعطای تابعیت، شهروندی مالزی را کسب کنند.