قطار مغناطیسی
نوعی قطار که توسط آهنربا بر روی هوا شناور شده و به حرکت در می آید. / From Wikipedia, the free encyclopedia
قطار مغناطیسی یا مَگلِو (به انگلیسی: Maglev که از Magnetic levitation به معنای شناوری مغناطیسی گرفته شدهاست) گونهای سامانه ترابری توسط قطار است که از دو مجموعه آهنربا استفاده میکند: یک مجموعه برای بلند کردن و شناور کردن قطار بر روی ریل، و یک مجموعه برای رانش قطار به سمت جلو. مزیت این کار عدم وجود اصطکاک بین قطار و ریل است. قطار مغناطیسی در طول مسیرهای خاص «میانبرد» (معمولاً ۳۲۰ تا ۶۴۰ کیلومتر) میتواند با قطار تندرو و هواپیماها رقابت کند.
در فناوری قطار مغناطیسی، دیگر واحدی تحت عنوان لوکوموتیو وجود ندارد و تنها یک بخش متحرک وجود دارد و آن خود قطار است. قطار در امتداد یک مسیر راهنمای آهنربایی حرکت میکند که ثبات و سرعت قطار را کنترل میکند. به حرکت درآوردن و شناورسازی به هیچ قطعه متحرکی نیاز ندارد. این کار با قطارهای خودکششی که دارای چندین قطعه متحرک در هر بوژی هستند، کاملاً در تضاد است. به همین دلیل قطارهای مغناطیسی ساکتتر و آرامتر از قطارهای معمولی بوده و قابلیت حرکت با سرعتهای بسیار بالایی را دارند.[2]
قطارهای مغناطیسی چندین رکورد سرعت ثبت کردهاند و شتابهای افزایشی و کاهشی آنها بسیار بیشتر از قطارهای معمولی است؛ تنها محدودیت عملی، ایمنی مسافران و راحتی آنها است. معمولاً توان مورد نیاز برای شناورسازی قطار مغناطیسی پرسرعت، درصد بسیاری از توان مصرفی کل آن نمیباشد.[3] غلبه بر نیروی پسار هوا، که در سرعتهای بالا افزایش مییابد، بیشترین انرژی موردنیاز را به خود اختصاص میدهد. ساخت سامانه قطارهای مغناطیسی بسیار گرانقیمتتر از سامانههای معمولی میباشد، هر چند سادگی ساختار آنها، هزینه ساخت و نگهداری قطارهای مغناطیسی را کاهش میدهد.[نیازمند منبع]
قطار مغناطیسی شانگهای، که به عنوان Shanghai Transrapid نیز شناخته میشود، حداکثر ۴۳۰ کیلومتر در ساعت، سرعت دارد. این خط سریعترین قطار عملیاتی مغناطیسی پرسرعت جهان است که برای اتصال فرودگاه بینالمللی پودانگ شانگهای و حومه پودانگ طراحی شدهاست. این قطار مسافت ۳۰٫۵ کیلومتری را تنها در کمی بیش از ۸ دقیقه طی میکند. نخستین رونمایی از آن باعث جلب توجه گسترده مردم و رسانهها شد و محبوبیت این شیوه از ترابری را افزایش داد.[4] باوجود بیش از یک قرن تحقیق و توسعه، اکنون قطار مغناطیسی پرسرعت تنها در چین موجود است و سامانههای ترابری قطار مغناطیسی اکنون تنها در سه کشور (ژاپن، کره جنوبی و چین) فعال هستند. توجیه هزینهها و خطرات مربوط به مگلو در برابر مزایای آن نسبتاً دشوار است، بهویژه در مکانهایی که دیگر روشهای ترابری پرسرعت مرسوم مانند قطارهای تندرو موجود باشد.