متروی سئول
From Wikipedia, the free encyclopedia
متروی سئول (انگلیسی: Seoul Metropolitan Subway) سیستم قطار شهری زیرزمینی در شهر سئول، کره جنوبی است.
متروی سئول | |||
---|---|---|---|
اطلاعات | |||
مالک | Government of South Korea، سئول، اینچئون، بوچئون، ائویجونگبو، یونگین and private companies | ||
مکان | ناحیه پایتختی سئول | ||
نوعی ترابری | قطارشهری، راهآهن حومه | ||
تعداد خطوط | ۲۳ | ||
تعداد ایستگاهها | ۷۲۸ | ||
مسافران سالانه | ۲٫۶۱۹ میلیارد (۲۰۱۳, خطهای ۱–۹)[1] ۱٫۰۲۷ میلیارد (2012, Korail)[2] | ||
اداره | |||
آغاز بهرهبرداری | ۱۵ اوت ۱۹۷۴؛ ۴۹ سال پیش (۱۹۷۴-15}}) | ||
ادارهکننده(ها) | Seoul Metro, Seoul Metropolitan Rapid Transit Corporation، کوریل، Incheon Transit Corporation, and private rapid transit operators | ||
فنی | |||
طول سیستم | ۳۳۱٫۵ کیلومتر (۲۰۶٫۰ مایل) (Seoul Metro / SMRT / Line 9 only)[3][عدم مطابقت با منبع] ۱٬۰۹۷٫۳ کیلومتر (۶۸۱٫۸ مایل)[4][عدم مطابقت با منبع] (all lines) | ||
اندازه ریل | ۱٬۴۳۵ mm (4 ft 8 1⁄2 in) ریل استاندارد | ||
|
این مترو که در سال ۱۹۷۴ تأسیس شده دارای ۲۰ خط، ۲۵۶ ایستگاه و ۳۳۱٫۵ کیلومتر طول میباشد.
متروی سئول پایتخت کره جنوبی در سال ۱۹۷۴ بهرهبرداری شد. تمام علائم به دو زبان انگلیسی و کرهای است. بعضی نقشهها و نشانهها به زبان چینی هستند. اعلام ایستگاهها به زبان کرهای، انگلیسی و در بعضی مواقع ژاپنی و چینی است. رنگ مخصوص هر خط به صورت ممتد روی دیوارها کشیده شدهاست. مسافران با دنبال کردن فلشهای موجود روی هر خط بهراحتی میتوانند مسیر را پیدا کنند.
مترو توسط چهار سازمان مختلف اداره میشود. شرکت کوریل در سال ۱۹۷۴ احداث خط ۱ را آغاز کرد. خطهای ۲، ۳ و ۴ بین سالهای ۱۹۷۰ و ۱۹۸۰ تأسیس شد. با تشکیل دومین شرکت مترو معروف به SMRT عملیات ساخت خطهای ۸–۵ در سال ۱۹۹۴ آغاز شد.
از سال ۲۰۰۹ استفاده از RFID به جای بلیت متداول شد. مترو سئول همچنان رو به گسترش است.