متوکل
From Wikipedia, the free encyclopedia
متوکل (نام کامل وی: أبو الفضل جعفر المتوکل علیالله بن المعتصم بن الرشید بن المهدی) خلیفه عباسی بود که در سالهای ۸۴۷ تا ۸۶۱ میلادی در سامرا فرمان راند. متوکل پس از درگذشت برادرش واثق با کمک غلامان ترک بر تخت خلافت نشست و به دست آنان هم به قتل رسید.
اطلاعات اجمالی المتوکل علی الله, دهمین خلیفه از خلافت عباسیان ...
المتوکل علی الله | |||||
---|---|---|---|---|---|
دهمین خلیفه از خلافت عباسیان | |||||
سلطنت | ۱۰ اوت ۸۴۷ – ۱۱ دسامبر ۸۶۱ | ||||
پیشین | واثق | ||||
جانشین | منتصر | ||||
زاده | مارس ۸۲۲ | ||||
درگذشته | ۱۱ دسامبر ۸۶۱ | ||||
همسران | اسحاق بنت الاندلسیه نسیب المتوکلیه قبیحه فریده محبوبه | ||||
فرزند(ان) |
| ||||
| |||||
دودمان | خلافت عباسیان | ||||
پدر | معتصم | ||||
مادر | شجاع |
بستن
او نخستین خلیفه عباسی بود که مذهب شافعی اختیار کرد؛ او همچنین در فقه و سنت مطالعه کرده بود. در زمان او طوفان سختی بر بغداد و بصره و کوفه و عراق وزید و چهارپایان و کشت و خواربارها از میان رفت و قحطی و خشکسالی فراگیر شد. در این دوره، بیزانسیها نیز به قلمرو عباسی دستاندازی میکردند. آغاز خلافت متوکل همزمان با قدرت یافتن ترکان در حکومت بود. خود متوکل به دست شماری از ترکان درباری به قتل رسید.