مزوتینت
From Wikipedia, the free encyclopedia
مزوتینت (به انگلیسی: Mezzotint) یک فرایند چاپ تک رنگ (monochrome printmaking) از خانواده فرونقش است.[1] این اولین فرایند چاپی بود که بدون استفاده از تکنیکهای خطی یا نقطهای مانند هچینگ کردن (hatching)، نقطهنگاری و ترام (Halftone) به دست میآمد. مزوتینت با زبر کردن یک صفحه فلزی با هزاران نقطه کوچک ساخته شده توسط یک ابزار فلزی با دندانههای کوچک به نام «راکر» (rocker) به تناژ رنگ میرسد. در چاپ، حفرههای ریز موجود در صفحه، جوهر را زمانی که سطح صفحه پاک میشود، حفظ میکنند. این تکنیک میتواند به سطح بالایی از کیفیت و غنا در چاپ دست یابد.
مزوتینت اغلب با سایر تکنیکهای فرونقش، معمولاً چاپ فلزی و حکاکی ترکیب میشود. این فرایند به ویژه از قرن هجدهم بهطور گسترده در انگلستان برای بازتولید پرترهها و نقاشیهای دیگر مورد استفاده قرار گرفت. این تا حدودی در رقابت با دیگر تکنیک اصلی تونال روز، آکواتینت بود. از اواسط قرن نوزدهم، استفاده نسبتاً کمی از آن صورت گرفتهاست، زیرا لیتوگرافی و سایر تکنیکها نتایج قابل مقایسهتری را آسانتر ایجاد میکرد. علاقه به یادگیری و استفاده از این تکنیک در سال ۱۹۹۰ پس از انتشار کتاب « The Mezzotint: History and Technique» توسط هنرمند کارول وکس (Carol Wax)بهطور تصاعدی افزایش یافت. کتاب وکس باعث افزایش قابل توجهی در تعداد هنرمندانی بود که در ایالات متحده و در سرتاسر جهان مزوتینتها را خلق میکردند شد. سر فرانک شورت (۱۸۵۷–۱۹۴۵) به همراه پیتر ایلستد (۱۹۳۳–۱۸۶۴) در دانمارک از پیشگامان مهم احیای مزوتنت در بریتانیا بودند. مزوتینت کاران امروزی عبارتند از کریگ مک فرسون (Craig McPherson)(متولد ۱۹۴۸)، فردریک مرشیمر (Frederick Mershimer)(متولد ۱۹۵۸) و کارول وکس (متولد ۱۹۵۳). کتاب وکس در مرحله ویرایش تجدید نظر قرار دارد که قرار است در اواخر سال ۲۰۲۲ منتشر شود.