معماری فاشیستی
From Wikipedia, the free encyclopedia
معماری فاشیستی (به انگلیسی: Fascist architecture) یک سبک از معماری است که به وسیلهٔ معماران جوامع فاشیستی درابتدای قرن بیستم وسعت یافت. این سبک در اواخر دهه ۱۹۲۰ با ظهور مدرنیسم در جوامع ناسیونالیستی که دولتهای فاشیست آنها را اداره میکردند، به محبوبیت رسید. این سبک به معماری رم باستان شباهت دارد.[1]
بهر حال ساختمانهای دوره فاشیست فاقد طراحی زیبا بوده و بر اساس تقارن و سادگی ساخته شده و تزیینات کمی داشتند.
هر دو رهبر فاشیست یعنی بنیتو موسولینی و آدولف هیتلر از این سبک جدید معماری به عنوان ابزاری برای متحد کردن شهروندان تحت رهبریشان استفاده کردند و سعی کردند یک دوره جدید از فرهنگ ملی را به وجود آوردند و یک قانون مشخص ملی را نمایش دهند.
امروزه بخاطر مغلوب شدن قدرتهای فاشیستی در جنگ جهانی دوم، معماری فاشیستی به ندرت دیده میشود.
ایدئولوژی سیاسی فاشیست همراه با سبک معماری آن، پس از جنگ جهانی دوم به سرعت رو به نابودی رفت و در نتیجه بعد از دوره فاشیست ساختمان جدیدی با این سبک معماری ساخته شد.[2][3][4][5][6]