نئورمانتیکگرایی
From Wikipedia, the free encyclopedia
اصطلاح نئورمانتیکگرایی یا نئورُمانتیسم برای دربرگرفتن جنبههای مختلف در فلسفه، ادبیات، موسیقی، نقاشی و معماری و همچنین جنبشهای اجتماعی به کار میرود که بعد از دوره رمانتیسم وجود دارند و عناصری از آن را در خود جای دادهاند.
این اثر با اشاره به آهنگسازان اواخر قرن ۱۹ از جمله ریشارد واگنر و به ویژه کارل دالهاوس، که موسیقی خود را به عنوان «شکوفایی دیرهنگام رمانتیسم در دورانی مثبت» توصیف میکند، مورد استفاده قرار گرفتهاست. او آن را مترادف با «عصر واگنر» میداند که از حدود سال ۱۸۵۲ تا ۱۸۹۰و آغاز دوره مدرنیسم روی کار بود و نمایندگان اصلی آن ریشارد اشتراوس و گوستاو مالر بودند. این سبک برای نویسندگان، نقاشان، و آهنگسازان که مردود، رهاشده، یا مخالف واقعگرایی، طبیعتگرایی، یا سبکهای آوانگارد در نقاط مختلف از حدود ۱۸۴۰ تا زمان حاضر بودهاند، اعمال شدهاست.