ناپالم
From Wikipedia, the free encyclopedia
ناپالم مادهای آتشزا و نوعی بمب محتوی نوعی ترکیب مایع، ترجیحاً بنزین است با اکتان ۸۰ و یکی از پودرهای ام ۱ یا ام ۲ یا ام ۹ (ترجیحا ام ۲)، که پس از پرتاب و برخورد به هدف، مادهٔ ژلاتینی تولید کند و با شعله و حرارت زیاد بسوزد. البته اسم اصلی این پرتابه جنگی موشک ناپالِم است.[1]
ناپالم از بنزین یا پلیاستیرن یا نفت، بههمراه موادی که به آن ویژگی ژلهای و چسبندگی میدهند، مانند صابون یا روغنهای موتور یا مواد شوینده مایع با ترکیبهای مشخص که غالباً به صورت تجربی ترکیب میشوند یا یونولیت که مقدار بسیار کمی-ماده ام ۲- که در یونولیت وجود دارد، ساخته میشود. البته در نیروهای نظامی ایران این ماده به فوگاز معروف است، این مادهٔ آرامسوز و چسبنده، بدنه اجسام و انسان را کمکم و بهشدت میسوزاند. چند قطره ناپالم ۲x۲ متر مکعب از ماده را نابود میکند. بدون تماس مستقیم نیز میتواند با حرارتی بین ۸۰۰ تا ۱۲۰۰ درجه سانتی گراد اجسام را نابود کند. ناپالم آبگریز است. آتش ناپالم به سادگی با آب خاموش نمیشود.
بمبهای ناپالم در جنگ جهانی دوم با بنزین و صابون ساخته میشد. نخستین نسخهٔ این بمب در سال ۱۹۴۲ در دانشگاه هاروارد طراحی شد؛ و نخستین بار در ژوئن ۱۹۴۴ و اواخر جنگ جهانی دوم در جریان نبرد تینیان توسط نیروهای ایالات متحده آمریکا علیه ژاپن و سپس در نبرد نرماندی بکار گرفته شد.