گروه هفت (هنرمندان)
From Wikipedia, the free encyclopedia
گروه هفت (انگلیسی: Group of Seven) که همچنین با نام «مکتب آلگونکویین» (انگلیسی: Algonquin School) شناخته شده یک گروه از نقاشان منظره اهل کانادا از ۱۹۲۰ تا ۱۹۳۳ بود. این گروه در ابتدا متشکل از فرانکلین کارمایکل (۱۸۹۰–۱۹۴۵)، لاورن هریس (۱۸۸۵–۱۹۷۰)، ا. وای جکسون (۱۸۸۲–۱۹۷۴)، فرانک جانستون (۱۸۸۸–۱۹۴۹)، آرتور لیسمر (۱۸۸۵–۱۹۶۹)، جی.ئی.اچ. مکدونالد (۱۸۷۳–۱۹۳۲) و فردریک والری (۱۸۸۱–۱۹۶۹) بود. بعدها در سال ۱۹۲۶ از ا.جی. کَسن (۱۸۹۸–۱۹۹۲) دعوت شد تا به گروه بپیوندد. همچنین ادوین هولگیت (۱۸۹۲–۱۹۷۷) در سال ۱۹۳۰؛ و لهموین فیتزجرالد (۱۸۹۰–۱۹۵۶) در سال ۱۹۳۲ به عضویت این گروه درآمدند.
دو هنرمندی که معمولاً با این گروه همراه بودند تام تامسون (۱۸۷۷–۱۹۱۷) و امیلی کار (۱۸۷۱–۱۹۴۵) بودند. اگر چه تامسون قبل از تشکیل رسمی گروه درگذشت اما تأثیر قابل توجهی در آن گذاشت. هریس در مقاله خود «داستان گروه هفت» نوشت که «تامسون بخشی از جنبش ما بود قبل از آنکه برچسبی بر روی آن نصب کنیم»؛ نقاشیهای تامسون با نامهای باد غرب و کاج جک دو اثری بودند که بیشترین تأثیر نمادین را بر گروه گذاشتند.[1] امیلی کار نیز ارتباط تنگاتنگی با گروه هفت داشت هر چند هرگز عضو رسمی آن نبود.
اعضای گروه اعتقاد داشتند که هنر متمایز کانادا میتواند از طریق تماس مستقیم با طبیعت توسعه یابد.[2] گروه هفت بهترین نمونه برای نقاشیهای الهام گرفته از چشماندازهای طبیعت کانادا و سرآغازی جدی برای جنبش ملی هنر کانادا در نظر گرفته میشود.[3] این گروه در سال ۱۹۳۳ در گروه نقاشان کانادا حل شد که شامل اعضایی از گروه خانه سگ آبی بود که همراه با گروه هفت سابقه نمایشگاه در سطح بینالمللی داشت.[4][5]