جیدو کریشنامورتی
نویسنده و فیلسوف هندی / From Wikipedia, the free encyclopedia
جیدو کریشنامورتی (به تلوگو:జిడ్డు కృష్ణ మూర్తి) یا جی کریشنامورتی (به تلوگو: జే కృష్ణ మూర్తి)، (۱۲ مه ۱۸۹۵– ۱۷ فوریه ۱۹۸۶)، نویسنده، متفکر و سخنران هندی تبار که در خودشناسی و مسائل فلسفی و روانشناختی آثار بسیاری به جای گذاشتهاست. موضوعات مورد بحث او عبارت اند از: وابستگی و ترسهای روانی، آزادی و استقلال فردی، شرطیشدگی ذهن، طبیعت ذهن، مراقبه، روابط انسانی، یادگیری و آموزش. او بهطور مداوم بر نیاز انسان به یک انقلاب درونی تأکید داشت؛ انقلابی که نمیتواند توسط یک عامل یا مرجع بیرونی، مذهبی، سیاسی، یا اجتماعی رخ دهد.
جیدو کریشنامورتی | |
---|---|
زادهٔ | ۱۲ مهٔ ۱۸۹۵ ماداناپله، آندرا پرادش، هندوستان |
درگذشت | ۱۷ فوریهٔ ۱۹۸۶ (۹۰ سال) اوهای، کالیفرنیا، ایالات متحده |
ملیت | هندوستان |
پیشه | عارف، متفکر، نویسنده، سخنران |
آثار | حضور در هستی، نگاه در سکوت، شرح زندگی، شادمانی خلاق، فراسوی خشونت، عشق و تنهایی، تعالیم، سکون و حرکت، شعله حضور و مدیتیشن، پرواز عقاب، برای جوانان |
والدین | نارینیا و سانجیواما جیدو |
وبگاه |
کریشنامورتی در خانوادهای «تلوگو برهمن» و در دورانی که هندوستان مستعمره بریتانیا شمرده میشد به دنیا آمد. در اوایل نوجوانی این اقبال را داشت تا با یکی از اعضای عالیرتبه انجمن تئوسوفی، رازورز مشهور چارلز وبستر لیدبیتر، که بهطور موقتی در اداره مرکزی این انجمن عرفانی در آدیار، چنای در جنوب مَدرس (چنای) مشغول بود برخورد کند. او سپس به همراه برادرش و تحت سرپرستی «آنی بسانت» و «لیدبیتر»، رهبران انجمن در آن زمان، به انگلستان آمد. آنان بر این باور بودند که این کودک همان معلمی خواهد بود که جهان در انتظار اوست. بعدها در جوانی، کریشنامورتی این ایده را نفی کرد و سازمان جهانی فرمان ستارگان را که حامی این اندیشه بود و رهبری اش را در دست داشت منحل اعلام کرد.
او اعلام کرد که پیرو هیچ ملیت، طبقه، مذهب یا فلسفهای نیست و بدین ترتیب بهطور مستقل و آزاد به زندگی و فعالیت ادامه داد و بقیه عمر خود را در سفر به جهان، صحبت کردن با افراد و گروههای بزرگ و کوچک سپری کرد. او نویسنده کتابهای بسیاری بود، مانند اولین و آخرین رهایی، فقط انقلاب و دفتر یادداشت کریشنامورتی. بسیاری از مذاکرات و مباحثات او منتشر شدهاست. آخرین بحثهای عمومی او در مدرس، هندوستان، در ژانویه سال ۱۹۸۶ بود؛ یک ماه قبل از مرگش در خانه اش در اوهای کالیفرنیا.
حامیان او از طریق بنیادهای غیرانتفاعی در هند، بریتانیا و ایالات متحده، چندین مدرسه مستقل بر اساس دیدگاههای او در آموزش و پرورش، تأسیس کردهاند. آنها همچنان به رونویسی و توزیع هزاران سخنرانی او، بحثهای گروهی و شخصی ای که داشته و نوشتههایش با استفاده از انواع فرمتهای رسانهای در زبانهای مختلف ادامه میدهند.