فرار و اخراج آلمانیها (۵۰-۱۹۴۵)
From Wikipedia, the free encyclopedia
در مراحل پایانی جنگ جهانی دوم و دوران پس از جنگ، شهروندان آلمانی و افراد دارای اصلیت آلمانی از کشورهای اروپای شرقی و مرکزی اخراج یا مجبور به فرار شده و به آلمان و اتریش فرستاده شدند. علاوه بر این، استانهای سیلیسیا، پومرانیا و پروس شرقی از آلمان جدا و به خاک شوروی و لهستان ضمیمه شدند و آلمانیهای ساکن این استانها که اکثریت مطلق را تشکیل میدادند مجبور به ترک خاک خود شدند. ایده اخراج آلمانیها از سرزمینهای ضمیمه شده حداقل از سال ۱۹۴۲ توسط وینستون چرچیل و با هماهنگی دولتهای در تبعید لهستان و چکسلواکی در لندن مطرح شد.
آوارگان آلمانی یا شهروندان سرزمینهای شرقی آلمان که پس از جنگ توسط جمهوری خلق لهستان و شوروی ضمیمه شدند بودند و یا آلمانیتبارهایی که در داخل مرزهای پیش از جنگ لهستان، چکسلواکی، مجارستان و رومانی و یوگسلاوی و کشورهای حوزه دریای بالتیک زندگی میکردند.
این رویدادها معمولاً با عنوان پاکسازی قومی[1][2][3][4][5][6][7][8] یا انتقال جمعیت[9][10] یا انتقال جمعیت[11][12] طبقهبندی شدهاند. برخی مورخان این وقایع را مردمکشی[13] طبقهبندی کرده و تعداد کمی حتی به آن، عنوان نسلکشی دادهاند.[14][15][16]