فناوری فضایی
From Wikipedia, the free encyclopedia
فناوری فضایی به نتیجه ترکیب دانش، مهارت و تکنیک جهت ساخت تجهیزات متنوع گفته میشود که برای مطالعه و بررسی فضا، ارتباطات فضایی، فعالیتهای فضانوردی و فعالیت های مرتبط به کار میروند. شناخت فضای پیرامون، اعزام انسان به فضا، شاتل، ایستگاههای فضایی، موشک، ماهواره برخی از شاخههای فناوری فضایی محسوب میشوند.
فضای بیرونی که کل دنیا مِنهای کرهزمین است و به آن هستی نیز گفته می شود چنان محیط ناشناختهای است که تلاش برای کار با آن، بهناچار انسان را بهسمت تکنیکها و دانشهای پیشرو سوق میدهد. اغلب فناوریهای جدیدی که از فعالیتهای مرتبط با فضا سرچشمه گرفته یا بر اثر آنها شتاب پیدا کردهاند، بعداً در فعالیتهای اقتصادی دیگر، مورد بهرهبرداری قرار میگیرند.
مدافعان و علاقهمندان فضا که از سرمایهگذاری صندوقهای دولتی در فعالیتها برنامههای فضایی طرفداری میکنند، بهطور گستردهای به این قضیه بهعنوان یک محور و نقطه اتکای مفید اشاره نمودهاند. رقبای سیاسی در پاسخ استدلال میکنند که اگر آن فناوریهای خاص مفید هستند، خیلی ارزانتر میشد آنها را مستقیماً توسعه داد و این توجیه برای هزینههای عمومی بر روی تحقیقات مرتبط با فضا را به باد تمسخر میگیرند.
بهعنوان مثال رایانهها و دورسنجی، زمانی فناوریهای پیشرو بودند که ممکن بود بهدلیل ضرورتشان برای بالابرندهها و فضاپیماها، بهعنوان فناوری فضایی در نظر گرفته شوند. آنها قبل از مسابقه فضایی در دوران جنگ سرد وجود داشتند ولی پیشرفت آنها، بهنحو گستردهای برای رفع نیازهای برنامههای فضایی دو ابرقدرت، سرعت گرفت. هرچند این تکنیکها و ابزارها هنوز هم امروز بهکار میروند، کاربردهای رایجتری مانند نظارت بر حال بیماران از راه دور (از طریق دورسنجی)، آبیاری گیاهان، بررسی وضعیت بزرگراهها و غیره دارند و استفاده گسترده از رایانهها، از نظر کمیت و تنوع، از کاربردهای فضایی آنها فراتر رفتهاست.