Leechlânboarch
From Wikipedia, the free encyclopedia
In leechlânboarch is in type boarch of kastiel dy't ferwiist nei de topografyske yndieling fan boargen en kastielen dy't foarkomme yn in leechlân, flakte of delling. Mei dizze yndieling wurde leechlânboargen ûnderskaat fan hichteboargen.Yn Dútslân binne de kastielen dy't hjoed-de-dei noch besteane sa'n 34 prosint leechlânboargen.
Om't leechlânboargen net it ferdigeningsfoardiel hawwe dy't hichteboargen wol hawwe, waarden plakken keazen dy't maklik te ferdigenjen binne, bygelyks yn rivieren, marren, sompen of op eilannen. Op plakken dêr't sokke natuerlike obstakels net besteane, waarden bygelyks grêften of ierdwâlen oanlein. Om it kastiel heger as it omlizzende lân te krijen waarden keunstmjittige heuvels (motten), yn Fryslân Hege wierren neamd, oanlein. Ek waarden der fersterke tuorren by oanboud.
Kastielen yn de Midsiuwen, Slavyske en Saksyske kastielen ynbegrepen, hiene faak in smelle, djippe grêft en in hege steile wâl.
Leechlânboargen komme almeast foar yn leechlannen, lykas de Baltyske lannen, Noard-Poalen, de Noarddútske Flakte, Denemark, Nederlân en de Fryske lannen. Hja kinne lykwols ek wol fûn wurde yn dellings fan heechlannen of op in eilân of yn in rivier.