Interrogación
From Wikipedia, the free encyclopedia
A interrogación, amais de ser unha secuencia que serve para pescudar, pode referirse ao signo de puntuación (?) que se pon ó final (ás veces tamén ó inicio) dunha frase interrogativa.
As oracións interrogativas caracterízanse por unha entoación peculiar. Distínguense dous tipos:
- Interrogativa absoluta ou total (dáse naquelas preguntas ás que se responde cunha afirmación ou negación). Caracterízase por un ton medio máis alto có da entoación enunciativa, polo que a rama inicial presenta unha forte elevación; o corpo ascende lentamente e o tonema é descendente.
Nalgunhas zonas (en xeral arredor da ría de Vigo) esta entoación presenta unha forte elevación coincidindo coa última sílaba tónica.
- Interrogativa relativa (introducida por un interrogativo) A rama inicial presenta un forte ascenso coincidindo o punto máximo coa sílaba tónica do interrogativo; o corpo e o tonema seguen unha liña uniforme descendente.