Էդուարդ Հալիֆաքս
From Wikipedia, the free encyclopedia
Էդուարդ Ֆրեդերիկ նինդլի Վուդ անգլ.՝ Edward Frederick Lindley Wood ապրիլի 16, 1881(1881-04-16)[2][3][4][…], Փաուդերհեմ դղյակ, Փաուդերհեմ, Teignbridge, Դևոն, Դևոն, Անգլիա, Մեծ Բրիտանիայի և Իռլանդիայի միացյալ թագավորություն - դեկտեմբերի 23, 1959(1959-12-23)[2][3][4][…], Garrowby, Kirby Underdale, East Riding of Yorkshire, Իսթ Ռայդինգ օֆ Յորքշիր, Յորքշիր և Համբեր, Անգլիա, Միացյալ Թագավորություն[5]), անգլիացի պետական գործիչ և դիվանագետ, լորդ։
Այս հոդվածը կարող է վիքիֆիկացման կարիք ունենալ Վիքիպեդիայի որակի չափանիշներին համապատասխանելու համար։ Դուք կարող եք օգնել հոդվածի բարելավմանը՝ ավելացնելով համապատասխան ներքին հղումներ և շտկելով բաժինների դասավորությունը, ինչպես նաև վիքիչափանիշներին համապատասխան այլ գործողություններ կատարելով։ |
Էդուարդ Հալիֆաքս | |
Կուսակցություն՝ | Մեծ Բրիտանիայի պահպանողական կուսակցություն |
---|---|
Կրթություն՝ | Քրայսթ Չյորչ և Իթըն քոլեջ[1] |
Մասնագիտություն՝ | քաղաքական գործիչ և դիվանագետ |
Դավանանք | Անգլիկան եկեղեցի |
Ծննդյան օր | ապրիլի 16, 1881(1881-04-16)[2][3][4][…] |
Ծննդավայր | Փաուդերհեմ դղյակ, Փաուդերհեմ, Teignbridge, Դևոն, Դևոն, Անգլիա, Մեծ Բրիտանիայի և Իռլանդիայի միացյալ թագավորություն |
Վախճանի օր | դեկտեմբերի 23, 1959(1959-12-23)[2][3][4][…] (78 տարեկան) |
Վախճանի վայր | Garrowby, Kirby Underdale, East Riding of Yorkshire, Իսթ Ռայդինգ օֆ Յորքշիր, Յորքշիր և Համբեր, Անգլիա, Միացյալ Թագավորություն[5] |
Քաղաքացիություն | Միացյալ Թագավորություն |
Հայր | Charles Wood, 2nd Viscount Halifax?[1] |
Մայր | Agnes Courtenay?[4] |
Ամուսին | Lady Dorothy Onslow? |
Զավակներ | Charles Wood, 2nd Earl of Halifax?[1], Richard Wood, Baron Holderness?[4], Lady Anne Wood?[4], Mary Wood?[4] և Francis Wood?[4] |
Պարգևներ | |
1922-1925 թվականներին զբաղեցրել է նախարարական պաշտոններ։ 1926-1931 թվականներին եղել է Հնդկաստանի փոխարքա, 1938-1940 թվականներին՝ արտաքին գործերի նախարար, 1941-1946 թվականներին՝ դեսպան ԱՄՆ-ում։ 1937 թվականի նոյեմբերին բանակցություններ է վարել Ադոլֆ Հիտլերի հետ՝ շարադրելով անգլո-գերմանական համաձայնագրի նախագիծը։ 1957 թվականին հրապարակել է հուշագրություններ, որտեղ փորձել է արդարացնել «ագրեսորին խաղաղեցնելու» մյունխենյան քաղաքականությունը։