Hughrifatónlist
Tónlistarstefna / From Wikipedia, the free encyclopedia
Hughrifatónlist eða andrúmstónlist (e. ambient music) er hljóðfæratónlistarstefna sem einblínir á hljóðmunstur frekar en melódískt form og er notuð til að skapa andrúmsloft eða hugarástand.[1] Enska lýsingarorðið ambient kemur af franska nafnorðinu ambiance sem merkir það sem er allt um kring, það sem umlykur.[2][3] Alþekkt dæmi um það sem umlykur mann allt um kring er sjálf andrúmsloftið og vegna hæfileika tónlistarinnar til að vera hluti af andrúmslofinu mætti einnig kalla hana andrúmstónlist. Þá ber að greina á milli annars vegar hins hlutlæga andrúmslofts, sem er efnablanda gastegunda í lofthjúpi jarðar og er almennt kallað loft[4] og hins vegar hins huglæga andrúmslofts, sem er andleg upplifun einstaklingsins og umhverfi sínu.
Umlykjandi tónlist, andrúmstónlist | |
---|---|
Uppruni | Ambientsería Brians Eno 1978 - 1982 |
Hljóðfæri | Hljóðver og hvað sem er |
Vinsældir | Ekki miklar beinar vinsældir en stefnan hefur haft gríðarmikil áhrif |
Tengdar stefnur | |
Nýaldartónlist - Raftónlist - Síðrokk - Framsækið rokk - Skógláp - Sýrurapp |
Brian Eno var frumkvöðull hughrifastefnunnar á áttunda áratugi síðustu aldar. Á árunum 1978 til 1982 gef hann út fjögurra platna seríu. Þessa seríu er talað um sem ambientseríu Brians Eno þó aðeins tvær þeirra séu að öllu leiti eftir hann sjálfan. Þær eru fyrsta og síðasta plata seríunnar: Ambient 1: Music for Airports og Ambient 4: On Land. Ambient 2: The Plateau of Mirror er samstarfsverkefni Enos og tónsmiðsins Harolds Budd og Ambient 3: Day of Radiance samanstendur af tónverkum eftir Laraaji, spiluðum á það sem þeir kalla á ensku „Hammered Dulcimer“ en það er einhvers konar trapísulaga strengjahljóðfæri.[5]