Sameiginlega öryggissáttmálastofnunin
From Wikipedia, the free encyclopedia
Sameiginlega öryggissáttmálastofnunin[1] (rússneska: Организация Договора о коллективной безопасности; umritað Organízatsíja Dogovora o kollektívnoj bezopasností; skammstafað ОДКБ eða ODKB á latnesku letri; gjarnan kölluð CSTO eftir nafni sínu á ensku; Collective Security Treaty Organization) er hernaðarbandalag sex fyrrverandi sovétlýðvelda í Evrasíu. Aðildarríkin eru Armenía, Hvíta-Rússland, Kasakstan, Kirgistan, Rússland og Tadsíkistan. Bandalagið rekur uppruna sinn til herafla Sovétríkjanna, sem var lagður niður árið 1991 og síðan limaður inn í sameiginlegan herafla Samveldis sjálfstæðra ríkja næsta ár. Sá herafli var síðar lagður niður og í hans stað komu sjálfstæðir herir fyrrum lýðvelda Sovétríkjanna.
Sameiginlega öryggissáttmálastofnunin Հավաքական անվտանգության պայմանագրի կազմակերպություն (armenska) Арганізацыя Дамовы аб калектыўнай бясьпецы (hvítrússneska) Ұжымдық қауіпсіздік туралы шарт ұйымы Ūjymdyq Qauıpsızdık Turaly Şart Ūıymy (kasakska) Жамааттык коопсуздук жөнүндө келишим уюму (kirgíska) Организация Договора о коллективной безопасности (rússneska) Созмони Аҳдномаи амнияти дастаҷамъӣ (tadsíkíska) | |
---|---|
Aðildarríki stofnunarinnar sjást hér grænlituð. | |
Skammstöfun | ОДКБ eða ODKB (rússneska) |
Stofnun | 14. mars 1992; fyrir 32 árum (1992-03-14) (sem herafli Samveldis sjálfstæðra ríkja) 15. maí 1992; fyrir 32 árum (1992-05-15) (sem Sameiginlegi öryggissáttmálinn) 7. október 2002; fyrir 21 ári (2002-10-07) (sem Sameiginlega öryggissáttmálastofnunin) |
Gerð | Hernaðarbandalag |
Höfuðstöðvar | Moskvu, Rússlandi |
Staðsetning | Evrasía |
Meðlimir | 6 aðildarríki
1 áheyrnaraðili 3 fyrrum aðildarríki |
Opinber tungumál | Rússneska |
Aðalritari | Imangali Tasmagambetov |
Formaður | Alexander Lúkasjenkó |
Vefsíða | odkb-csto.org |
Líkt og 5. gr. Atlantshafssáttmálans kveður 4. gr. Sameiginlega öryggissáttmálans á um að árás gegn einu aðildarríki verði álitin árás á þau öll. Í stofnskrá Sameiginlega öryggissáttmálastofnunarinnar er áréttaður vilji aðildarríkjanna til að forðast valdbeitingu. Aðildarríkjunum er bannað að ganga í önnur hernaðarbandalög samkvæmt sáttmálanum.[2]