სეროტონინი-ნორეპინეფრინის უკუმიტაცების ინჰიბიტორები
From Wikipedia, the free encyclopedia
სეროტონინი-ნორეპინეფრინის უკუმიტაცების ინჰიბიტორები(SNRI) — ანტიდეპრესანტების კლასი, რომლებიც გამოიყენება ძირითადი დეპრესიული აშლილობის (MDD), შფოთვითი აშლილობის, ობსესიურ-კომპულსიური აშლილობის (OCD), სოციალური ფობიის, ყურადღების დეფიციტის ჰიპერაქტიურობის აშლილობის (ADHD), ქრონიკული ნეიროპათიური ტკივილის, ფიბრომიალგიის სინდრომის (FMS) და მენოპაუზის სიმპტომების სამკურნალოდ. SNRI-ები არიან მონოამინის უკუმიტაცების ინჰიბიტორები; კერძოდ, ისინი თრგუნავენ სეროტონინისა და ნორეპინეფრინის ხელახალ მიღებას. ითვლება, რომ ეს ნეირომედიატორები მნიშვნელოვან როლს თამაშობენ განწყობის რეგულირებაში. SNRI-ები უფრო ფართოდ გამოყენებულ სეროტონინის უკუმიტაცების შერჩევით ინჰიბიტორებთან (SSRIs) შედარებით კონტრასტულია, ვინაიდან SSRI-ები მხოლოდ სეროტონინზე მოქმედებენ.
ადამიანის სეროტონინის გადამტანი (SERT) და ნორადრენალინის გადამტანი (NAT) არიან მემბრანული სატრანსპორტო ცილები, რომლებიც პასუხისმგებელნი არიან სეროტონინისა და ნორადრენალინის ხელახალი მიღებაზე სინაფსური ნაპრალიდან პრესინაფსური ნერვული ტერმინალში. სეროტონინისა და ნორადრენალინის უკუმიტაცების ორმაგ დათრგუნვას ახასიათებს გარკვეული უპირატესობები, ვინაიდან სხვა ანტიდეპრესანტებთან შედარებით, შეუძლია სიმპტომების უფრო ფართო სპექტრის მკურნალობა.[1] ის შეიძლება განსაკუთრებით სასარგებლო იყოს თანმხლები ქრონიკული ან ნეიროპათიური ტკივილის დროს.[2]
SNRI-ები, SSRI-ებთან და ნორეპინეფრინის უკუმიტაცების ინჰიბიტორებთან (NRI) ერთად, მეორე თაობის ანტიდეპრესანტებს წარმოადგენენ. ბოლო ორი ათწლეულის განმავლობაში მეორე თაობის ანტიდეპრესანტებმა უბრალოდ ჩაანაცვლეს პირველი თაობის ანტიდეპრესანტები, როგორიცაა ტრიციკლური ანტიდეპრესანტები (TCA) და მონოამინ ოქსიდაზას ინჰიბიტორები (MAOI), როგორც არჩევითი წამლები MDD-ის სამკურნალოდ, მათი გაუმჯობესებული ტოლერანტობისა და უსაფრთხოების გამო.[3]