Неутрино
елементарна честичка / From Wikipedia, the free encyclopedia
Неутрино (се означува со грчката буква ν) — лептон, елементарна честичка со половичен спин, која е ова интеракција само со слаби субатомски сили и гравитација. [4]Масата на неутриното е мала во споредба со другите субатомски честички. Неутриното е единствениот идентефикуван кандидат за темна материја, поточно врела темна материја.[5]
На оваа страница е потребен превод од англиски јазик на македонски. Оваа страница (или пасус) не е напишана на англиски јазик. Ако е наменета за читателите од англиски јазик јазик, треба да биде преместена на јазичното издание на Википедија на тој јазик. Видете го целосниот список на јазични изданија. Ако страницата (или пасусот) не е преведена на македонски во рок од една седмица, содржината која е на друг јазик ќе биде избришана. |
Првата употреба на Вилсонова комора за откривање на неутрината од 13 ноември 1970 година во Аргонската национална лабораторија. Кога неутрино ќе се судри со протонот на водороден атом. Судирот се случува на местото од кое произлегуваат три патеки на десната страна на фотографијата. | |
Состав | Елементарна честичка |
---|---|
Статистика | Фермион |
Поколение | Прва, втора и трета |
Заемодејства | слабо заемодејство и гравитација |
Симбол | ν e, ν μ, ν τ, ν e, ν μ, ν τ |
Античестичка | Антинеутрината се најверојатно слични на неутриното (Погледајте Мајорански фермион). |
Предвиденна | ν e (електронско неутрино): Волфганг Паули (1930) ν μ (мионско неутрино): кон крајот на 1940-ите ν τ (тау-неутрино): средина на 1970-ите |
Откриена | ν e: Клајд Кован, Фредерик Рајнес (1956) ν μ: Леон Ледерман, Мелвин Шварц и Џек Стајнбергер (1962) ν τ: заедничкиот проект DONUT (2000) |
Видови | 3 – електронски неутрина, мионско неутрино и тау-неутрино |
Маса | 0.320 ± 0.081 eV/c2 (збир од 3 вкуса)[1][2][3] |
Ел. полнеж | 0 e |
Спин | 1⁄2 |
Слаб хиперполнеж | −1 |
B − L | −1 |
X | −3 |
Постојат три видови неутрина: електронски неутрина (
ν
e), мионски неутрина (
ν
μ), и тау-неутрино (
ν
τ). Секој вид има и сопствена античестичка, наречена „антинеутрино“, која исто така нема електричен полнеж. Неутрината се создадени на начин на кој го зачувуваат лептонскиот број, т.е.,за секое создадено електронско неутрино, се создава позитрон (антиелектрон), исто така и за секое создадено електронско неутрино, се создава електронско антинеутрино.
Неутрината, своето име го добиле според нивниот полнеж кој всушност е неутрален и затоа тие не се под влијание на силното меѓумолекулско заемодејство. Слабото заемнодејство е дејство на куси растојанија а пак гравитацијата е премногу слаба на субатомската скала.
Неутрината можат да бидат создадени на повеќе начини, вклучувајќи и одредени видови на радиоактивни распади, при јадрените реакции како кај Сонцето. Поголемиот број на неутрина во близина на Земјата се од јадрените реакции во Сонцето. Околу 65 милијарди (6,5⋅1010) сончеви неутрина во секунда минуваат низ секој кубен сентиметар во правец Сонце-Земја.[6]
Неутрината се колебаат помеѓу различните видови на Неутрина додека се во движење. Односно, електронското неутрино при бета-распад може да пристигне до детекторот како мионско или тау-неутрино. Овие колебања бараат различните неутрина да имаат различни маси, иако овие маси се многу мали. Од космолошките мерења,е пресметано дека сумата на трите неутрина заедно мора да е помала од еден милионит дел од оној на електронот.[7]