Средновековен топол период
From Wikipedia, the free encyclopedia
Средновековниот топол период, познат и како средновековен климатски оптимум или средновековна климатска аномалија, бил време на топла клима во северноатлантскиот регион што траела од околу 950 до околу 1250 година. Записите за климата покажуваат дека најтопло било во различни периоди за различни региони, што укажува дека ова не било глобален настан. Некои го нарекуваат средновековна климатска аномалија за да нагласат дека климатските ефекти, освен температурата, биле исто така важни.
Средновековниот топол период бил проследен со регионално постуден период во Северниот Атлантик и на други места, кој понекогаш се нарекува Мало ледено доба.
Можните причини за ова вклучуваат зголемена сончева активност, намалена вулканска активност и промени во океанската циркулација.[2] Доказите за моделирање покажале дека природната варијабилност е недоволна сама по себе за да се објасни овој настан.[3]