Dendriet (kristal)
kristal gegroeid in de vorm van vertakkingen / Uit Wikipedia, de vrije encyclopedia
Een dendriet is een kristalhabitus, waarbij het kristal een vertakte groei vertoont. Het is een vakterm, die in de kristallografie en de geologie wordt gebruikt. Dendriet komt van het Griekse woord δενδρον, dendron, dat boom betekent.
Meestal gaat de dendritische kristalvorm gepaard met fossielen. Dendriet wordt op natuurlijke wijze gevormd tussen spleten in gesteente. Enkele varianten van mangaanoxiden en hydroxiden die vaak een dendritisch groeipatroon vertonen zijn:
- birnessiet Na4Mn14O27·9H2O
- coronadiet PBMn8O16
- cryptomelaan KMn8O16
- hollandiet BaMn8O16
- romanechitet (Ba,H2O)Mn5O10
- todorokiet (Ba,Mn,Mg,Ca,K,Na)2Mn3O12·3H2O en andere
In spleten van kwartsgesteente ontwikkelt zich een driedimensionele vorm van dendriet waarbij mosagaat wordt gevormd.