San Andreas-forkastinga
From Wikipedia, the free encyclopedia
San Andreas-forkastinga er ei geologisk forkasting som strekkjer seg 1 300 km gjennom vestlege og sørlege delar av California i USA. Forkastinga er ein høgre-lateral stryk-fallforkastning som dannar ein fallande overgang mellom Stillehavsplata og Den nordamerikanske kontinentalplata.
Forkastinga vart først oppdaga i Nord-California av geologiprofessor Andrew Lawson frå UC Berkeley i 1895, og gjeve namn av han etter ein liten innsjø som ligg i ein rett dal som er utforma av forkastinga like sør for San Francisco, Laguna de San Andreas. Etter jordskjelvet i San Francisco 1906 var det Lawson som oppdaga at San Andreas-forkastinga òg strekte seg sørover til Sør-California.