ਦਰਵੇਸ਼
From Wikipedia, the free encyclopedia
ਦਰਵੇਸ਼ ( Persian: درویش, ਦਰਵੇਸ਼ ) [1] ਇਸਲਾਮ ਵਿੱਚ ਮੋਟੇ ਤੌਰ 'ਤੇ ਸੂਫੀ ਭਾਈਚਾਰੇ (ਤਰੀਕਾਹ ) ਦੇ ਮੈਂਬਰਾਂ ਦਾ ਲਖਾਇਕ ਹੋ ਸਕਦਾ ਹੈ, [2] [3] [4] ਜਾਂ ਇਸ ਤੋਂ ਵੱਧ ਸੌੜੇ ਅਰਥਾਂ ਵਿੱਚ ਇੱਕ ਫ਼ਕੀਰ, ਜਿਸਨੇ ਪਦਾਰਥਕ ਗਰੀਬੀ ਨੂੰ ਚੁਣਿਆ ਹੋਵੇ। [2] [4] ਬਾਅਦ ਦੀ ਵਰਤੋਂ ਖਾਸ ਤੌਰ 'ਤੇ ਫ਼ਾਰਸੀ ਅਤੇ ਤੁਰਕੀ (derviş) ਦੇ ਨਾਲ-ਨਾਲ ਅਮਾਜ਼ੀਗ (ਅਦਰਵੇਸ਼ ) ਵਿੱਚ ਮਿਲਦੀ ਹੈ, ਜੋ ਅਰਬੀ ਸ਼ਬਦ ਫਕੀਰ ਦੇ ਮੇਲ ਖਾਂਦਾ ਹੈ। [2] [4] ਉਨ੍ਹਾਂ ਦਾ ਧਿਆਨ ਪਿਆਰ ਅਤੇ ਸੇਵਾ ਦੇ ਵਿਸ਼ਵਵਿਆਪੀ ਮੁੱਲਾਂ 'ਤੇ ਹੁੰਦਾ ਹੈ, ਰੱਬ ਤੱਕ ਪਹੁੰਚਣ ਲਈ ਹਉਮੈ (ਨਫਸ ) ਦੇ ਭਰਮਾਂ ਤੋਂ ਛੁਟਕਾਰਾ ਪਾ ਲਿਆ ਜਾਂਦਾ ਹੈ। ਜ਼ਿਆਦਾਤਰ ਸੂਫੀ ਆਦੇਸ਼ਾਂ ਵਿੱਚ, ਇੱਕ ਦਰਵੇਸ਼ ਨੂੰ ਪ੍ਰਮਾਤਮਾ ਤੱਕ ਪਹੁੰਚਣ ਲਈ ਅਨੰਦਮਈ ਤ੍ਰਿਪਤੀ ਪ੍ਰਾਪਤ ਕਰਨ ਲਈ ਸਰੀਰਕ ਮਿਹਨਤ ਜਾਂ ਧਾਰਮਿਕ ਅਭਿਆਸਾਂ ਦੁਆਰਾ ਜ਼ਿਕਰ ਦਾ ਅਭਿਆਸ ਕਰਨ ਲਈ ਜਾਣਿਆ ਜਾਂਦਾ ਹੈ। [3] ਉਨ੍ਹਾਂ ਦਾ ਸਭ ਤੋਂ ਪ੍ਰਸਿੱਧ ਅਭਿਆਸ ਸਮਾ ਹੈ, ਜੋ ਕਿ 13ਵੀਂ ਸਦੀ ਦੇ ਰਹੱਸਵਾਦੀ ਰੂਮੀ ਨਾਲ ਜੁੜਿਆ ਹੋਇਆ ਹੈ। ਲੋਕ-ਕਥਾਵਾਂ ਅਤੇ ਸੂਫੀਵਾਦ ਦੇ ਅਨੁਯਾਈਆਂ ਦੇ ਅਨੁਸਾਰ, ਦਰਵੇਸ਼ਾਂ ਨੂੰ ਅਕਸਰ ਚਮਤਕਾਰ ਕਰਨ ਦੀ ਯੋਗਤਾ ਅਤੇ ਅਲੌਕਿਕ ਸ਼ਕਤੀਆਂ ਦਾ ਸਿਹਰਾ ਦਿੱਤਾ ਜਾਂਦਾ ਹੈ। [5] ਇਤਿਹਾਸਕ ਤੌਰ 'ਤੇ, ਦਰਵੇਸ਼ ਸ਼ਬਦ ਨੂੰ ਵੱਖ-ਵੱਖ ਇਸਲਾਮੀ ਰਾਜਨੀਤਿਕ ਤਹਿਰੀਕਾਂ ਜਾਂ ਫੌਜੀ ਸੰਸਥਾਵਾਂ ਦੇ ਅਹੁਦਿਆਂ ਵਜੋਂ, ਵਧੇਰੇ ਵਿਆਪਕ ਅਰਥਾਂ ਨਾਲ ਵਰਤਿਆ ਗਿਆ ਹੈ।