120 mm armata wz. 1878/09/31
Z Wikipedii, wolnej encyclopedia
Armata wz. 1878/09/31 i bardzo blisko spokrewniona Armata wz. 1878/10/31 – polska armata polowa powstała z połączenia lufy francuskiej armaty 120 mm mle 1878 z łożami rosyjskich haubic 152 mm wz. 1909 i wz. 1910. Ta dosyć dziwna kombinacja okazała się całkiem dobrym działem, choć nie mogła być uznana za konstrukcję nowoczesną. Broń wprowadzono do służby w 1934 roku. W momencie wybuchu wojny Wojsko Polskie miało 32 działa wz. 1878/09/31 i 6 wz. 1878/10/31. Działa były na stanie 46 i 47 dywizjonu artylerii ciężkiej i zmotoryzowanego 6 dywizjonu artylerii ciężkiej z 1 pułku artylerii motorowej w Stryju.
Armata wz. 1878/09/31 w Muzeum Artylerii Finlandii w Hämeenlinna | |||
Dane podstawowe | |||
Państwo | |||
---|---|---|---|
Rodzaj | |||
Historia | |||
Wyprodukowano |
32 | ||
Dane taktyczno-techniczne | |||
Kaliber |
120 mm | ||
Długość lufy |
27 kalibrów | ||
Donośność |
6,7–12,3 km | ||
Prędkość pocz. pocisku |
313–604 m/s | ||
Masa |
2700–3300 kg | ||
Kąt ostrzału |
-17°, +30° (w pionie) | ||
Szybkostrzelność |
1,5 do 2 strz./min | ||
|
Jednostka ognia (JO): 40 nabojów, w tym z granatem wydłużonym 20, z granatem stalowym 20, ład.miotaj. 40, zapalniki 45. Masa 1 JO: 1044 kg.
24 działa zdobyte przez Niemców w 1939 roku zostały zakupione przez Finlandię i dotarły tam na jesieni 1940 roku. Były użyte w wojnie kontynuacyjnej w latach 1941–1944, następnie pozostały w rezerwie gotowe do użytku aż do późnych lat 60. XX wieku. Działa miały fińskie oznaczenie 120 K/78-31 i cieszyły się dobrą opinią.