29 Pułk Artylerii Lekkiej
Z Wikipedii, wolnej encyclopedia
29 pułk artylerii lekkiej (29 pal) – oddział artylerii lekkiej Wojska Polskiego II Rzeczypospolitej.
odznaka pamiątkowa 29 pal | |||
Historia | |||
Państwo | |||
---|---|---|---|
Sformowanie | |||
Rozformowanie | |||
Tradycje | |||
Święto | |||
Nadanie sztandaru | |||
Rodowód |
2 pap Litwy Środkowej | ||
Kontynuacja | |||
Dowódcy | |||
Pierwszy |
kpt. Wacław Szalewicz | ||
Ostatni |
ppłk Tadeusz Graff | ||
Działania zbrojne | |||
kampania wrześniowa bitwa pod Piotrkowem (4–6 IX 1939) | |||
Organizacja | |||
Dyslokacja | |||
Rodzaj sił zbrojnych | |||
Rodzaj wojsk | |||
Podległość | |||
|
Rozkazem z 7 sierpnia 1920 ministra spraw wojskowych, kpt. Wacław Szalewicz otrzymał zlecenie organizacji na bazie baterii zapasowej 16 pułku artylerii polowej w Grudziądzu I dywizjonu 216 pułku artylerii polowej Ochotników Kresowych[2].
Na bazie II dywizjonu 1 Litewsko–Białoruskiego pułku artylerii polowej i I dywizjonu 216 pułku artylerii polowej został sformowany 2 pułk artylerii polowej Wojska Litwy Środkowej[3].
We wrześniu 1921 roku 2 pułk artylerii polowej został przemianowany na 29 Litewsko–Białoruski pułk artylerii polowej.
31 grudnia 1931 roku minister spraw wojskowych, marszałek Polski Józef Piłsudski przemianował oddział na 29 pułk artylerii lekkiej[4]. Do 1939 roku pułk stacjonował w garnizonie Grodno (I dywizjon w Suwałkach)[1]. W kampanii wrześniowej walczył w składzie macierzystej 29 Dywizji Piechoty. Dwie baterie walczyły w obronie Warszawy.