Andrzej Kunachowicz
pułkownik Wojska Polskiego / Z Wikipedii, wolnej encyclopedia
Drogi AI, mówmy krótko, odpowiadając po prostu na te kluczowe pytania:
Czy możesz wymienić najważniejsze fakty i statystyki dotyczące Andrzej Kunachowicz?
Podsumuj ten artykuł dla 10-latka
Andrzej Paweł Kunachowicz (ur. 16 listopada 1895 w Radoczy, zm. 8 listopada 1980 w Krakowie) – pułkownik dyplomowany kawalerii Wojska Polskiego, uczestnik I wojny światowej, wojny polsko-ukraińskiej, wojny polsko-bolszewickiej oraz kampanii wrześniowej, dowódca 14 Pułku Ułanów Jazłowieckich w latach 1931–1936 oraz 20 Pułku Ułanów im. Króla Jana III Sobieskiego w latach 1936–1939.
pułkownik dyplomowany kawalerii | |||
Data i miejsce urodzenia |
16 listopada 1895 | ||
---|---|---|---|
Data i miejsce śmierci |
8 listopada 1980 | ||
Przebieg służby | |||
Lata służby |
1914–1945 | ||
Siły zbrojne | |||
Formacja | |||
Jednostki |
2 Pułk Szwoleżerów Rokitniańskich | ||
Stanowiska |
dowódca dywizjonu, | ||
Główne wojny i bitwy |
I wojna światowa, | ||
Odznaczenia | |||
|
W 1914 roku, jako osiemnastolatni chłopak, wstąpił do formujących się Legionów Polskich, z którymi przeszedł szlak bojowy w Karpatach Wschodnich, na Bukowinie i na Wołyniu. Został internowany, a następnie wysłany na front włoski w szeregach armii Austro-Węgier. W 1918 roku wstąpił do Wojska Polskiego. Jako żołnierz 2 Pułku Szwoleżerów Rokitniańskich brał udział w walkach o wschodnie granice Rzeczypospolitej z Ukraińcami i bolszewicką Rosją. Po zawarciu pokoju pozostał w wojsku, zdobywając z czasem kolejne awanse jako oficer. W 1931 roku ukończył studia w Wyższej Szkole Wojennej.
Po awansowaniu na podpułkownika objął w 1931 roku dowództwo 14 Pułku Ułanów Jazłowieckich we Lwowie. W 1936 roku objął dowództwo 20 Pułku Ułanów im. Króla Jana III Sobieskiego w Rzeszowie. Wkrótce potem awansował na pułkownika. W czasie kampanii wrześniowej, stojąc na czele 20. Pułku Ułanów, brał udział w starciach z Niemcami w okolicach Łodzi. Raniony w klatkę piersiową, dostał się do niewoli i resztę wojny spędził w Oflagu Woldenberg. Po wyzwoleniu nie wstąpił do Ludowego Wojska Polskiego. Podjął pracę w organizacjach cywilnych, działał na rzecz upamiętnienia i podtrzymania więzi z dawnymi towarzyszami broni.