Architektura starożytnego Rzymu
Z Wikipedii, wolnej encyclopedia
Architektura starożytnego Rzymu – charakterystyczne budownictwo związane z kulturą starożytnego Rzymu i rzymską cywilizacją. Dzięki podbojom zasięg tego stylu architektonicznego objął niemal całą Europę Zachodnią, Bałkany, Grecję, Azję Mniejszą, Syrię, Palestynę i Afrykę Północną. Stopniowy rozwój tej architektury nastąpił pomiędzy VI w. p.n.e. a V w. n.e. i został podzielony na kilka ogólnych etapów historycznych:
- okres panowania królów (od VI w. p.n.e. do V w. p.n.e.)
- okres republiki (od V w. p.n.e. do 30 p.n.e.)
- okres cesarstwa (od 30 r. p.n.e. do połowy III w.)
- okres późnego antyku (od połowy III w. do końca V w.)
Ten artykuł od 2020-04 wymaga zweryfikowania podanych informacji. |