Carl Spaatz
amerykański wojskowy / Z Wikipedii, wolnej encyclopedia
Carl Andrew Spaatz (ur. 28 czerwca 1891 w Boyertown w stanie Pensylwania, zm. 14 lipca 1974 w Waszyngtonie) – amerykański pilot wojskowy, generał Sił Powietrznych Stanów Zjednoczonych, szef sztabu US Air Force (1947–1948).
generał | |||
Data i miejsce urodzenia |
28 czerwca 1891 | ||
---|---|---|---|
Data i miejsce śmierci |
14 lipca 1974 | ||
Przebieg służby | |||
Lata służby |
1914–1948 | ||
Siły zbrojne |
US Army | ||
Stanowiska |
d-ca 8. i 12. Armii Lotniczej, naczelny dowódca lotnictwa alianckiego w Afryce Północno-Zachodniej, | ||
Główne wojny i bitwy | |||
Odznaczenia | |||
|
W 1914 ukończył Akademię Wojskową w West Point w stanie Nowy Jork. Krótko służył w piechocie, a w październiku 1915 został przydzielony do sekcji lotniczej U.S. Signal Corps.
Uczestnik I wojny światowej, obserwator wojskowy w Wielkiej Brytanii (1940–1941), szef lotnictwa armijnego, dowódca 8. Armii Lotniczej USA na europejskim teatrze działań wojennych, dowódca 12. Armii Lotniczej USA w Afryce Północnej i naczelny dowódca lotnictwa alianckiego w Afryce Północno-Zachodniej oraz zastępca naczelnego dowódcy lotnictwa sprzymierzonych na obszarze śródziemnomorskim.
Spaatz był obecny w Reims, gdy Niemcy poddali się Amerykanom i Brytyjczykom 7 maja 1945 roku. Był też w Berlinie, gdy Niemcy poddali się Rosjanom 9 maja 1945 roku oraz na pokładzie pancernika USS „Missouri” w Zatoce Tokijskiej, gdy Japończycy poddali się Amerykanom 2 września 1945 roku. Był jedynym człowiekiem w randze generała lub równoważnej, który był obecny na wszystkich tych trzech aktach kapitulacji.