Dolar Skonfederowanych Stanów Ameryki
Z Wikipedii, wolnej encyclopedia
Dolar Skonfederowanych Stanów Ameryki – waluta Skonfederowanych Stanów Ameryki, po raz pierwszy wprowadzona do obiegu w kwietniu 1861, gdy Konfederacja istniała zaledwie od dwóch miesięcy, a w przededniu wybuchu wojny secesyjnej.
W obiegu znajdowały się banknoty o nominałach: 0,10$, 0,50$, 1$, 2$, 5$, 10$, 20$, 50$, 100$, 500$ i 1000$, w różnych wzorach, zależnie od emitenta i czasu emisji. Ogółem używano 72 różnych wzorów, emitowanych w siedmiu seriach między 1861 a 1865.
Początkowo, nowa waluta była akceptowana na całym Południu jako środek płatniczy o dużej sile nabywczej. W wyniku wojny i kolejnych porażek Konfederacji, jego siła nabywcza z biegiem czasu malała. Postępowała inflacja, ceny wzrastały coraz szybciej. Przykładowo, pod koniec wojny kostka mydła kosztowała już 50 dolarów. W przededniu kapitulacji Konfederacji, dolar Skonfederowanych Stanów Ameryki stał się praktycznie bezwartościowy jako środek płatniczy. Po zniknięciu Konfederacji ze sceny politycznej jej dolary stały się jedynie numizmatami.