Dzieci żołnierze
Z Wikipedii, wolnej encyclopedia
Dzieci żołnierze – osoby poniżej 18. roku życia, które są członkami rządowych lub wspieranych przez rząd sił zbrojnych oraz innych regularnych bądź nieregularnych sił albo grup zbrojnych.
Na konferencji Funduszu Narodów Zjednoczonych na rzecz Dzieci w Kapsztadzie (27–30 kwietnia 1997) uchwalono, iż pojęcie to obejmuje każdą osobę w wieku poniżej osiemnastego roku życia, która jest członkiem wszelkiego rodzaju regularnych i nieregularnych sił zbrojnych oraz ugrupowań zbrojnych i występuje w nich w jakimkolwiek charakterze, włączając w to między innymi funkcje kucharzy, bagażowych, posłańców oraz wszelkich innych osób takim grupom towarzyszącym z wyłączeniem jedynie członków ich rodzin. Definicja powyższa dotyczy także dziewcząt rekrutowanych do celów seksualnych oraz zmuszanych do małżeństw[1]. Definicja ta ma charakter wyłącznie programowy, pozbawiona jest mocy prawnej. Zwolennicy odmiennego stanowiska zawężają zakres pojęcia bezpośredniego udziału w działaniach zbrojnych wyłącznie do dzieci noszących broń. Funkcje polegające na gromadzeniu i przekazywaniu informacji wojskowych, przekazywaniu poleceń, transporcie broni i amunicji, dostarczaniu zaopatrzenia, rozminowywaniu oraz sabotażu kwalifikują jako formę pośredniego uczestnictwa w działaniach zbrojnych.
Współcześnie większość małoletnich żołnierzy werbowana jest pod przymusem. Porywane są z własnych domów, szkół, ulic. Czasami dzieci zgłaszają się jako ochotnicy. Wojny w krajach biednych doprowadzają często do katastrofy gospodarczej i społecznej, przez co małoletni cierpią głód i pozbawieni są opieki dorosłych. Wstąpienie w szeregi ugrupowań militarnych często daje im jedyną możliwość przeżycia; wśród uzbrojonych ludzi czują się bezpieczniej, mają zapewniony posiłek i ubranie.
Znane są również dość liczne historyczne przypadki dobrowolnego udziału dzieci w walce zbrojnej. Najczęściej dotyczyły one szczególnie ważnych dla danego narodu czy państwa konfliktów, w których ceną była niepodległość lub narodowa egzystencja. Małoletni podejmujący świadomą, choć często emocjonalną decyzję o czynnej walce z bronią w ręku wywodzili się często ze środowisk kładących duży nacisk na wychowanie w duchu honoru i miłości ojczyzny, z harcerstwa i skautingu lub rodzin patriotycznych.