Dżawdzandamba
Z Wikipedii, wolnej encyclopedia
Dżawdzandamba, Dżebdzun Damba, Dżebcun-damba (mong. Жавзандамба, tyb.: རྗེ་བཙུན་དམ་པ་, Wylie: rje btsun dam pa, ZWPY: Jetsun Dampa, wym. Dziecün Dampa) – najwyższa rangą linia duchowych zwierzchników tulku buddyzmu tybetańskiego Mongolii. Przynależą oni do tradycji gelug. Dżawdzandambowie mianowani są tytułem chutuchty (protektora buddyzmu tybetańskiego; mong. хутагт, chutagt) z ramienia dalajlamów. Tulkowie ci są trzecimi w hierarchii gelug lamami buddyjskimi zaraz po dalajlamach i panczenlamach. W roku 1740 władcy dynastii Qing ustalili, że odnajdywanie następnych dżawdzandambów może następować jedynie w granicach Tybetu[1].