Fala płaska
Z Wikipedii, wolnej encyclopedia
Fala płaska – fala, której powierzchnie falowe (powierzchnie o jednakowej fazie) tworzą równoległe do siebie linie proste, gdy fala rozchodzi się po powierzchni, lub płaszczyzny, gdy rozchodzi się w przestrzeni trójwymiarowej.
Matematycznie funkcja opisująca falę płaską jest rozwiązaniem równania falowego. Funkcja ta nosi nazwę funkcji falowej ma postać:
gdzie:
- – jednostka urojona,
- – wektor falowy,
- – częstość kołowa,
- – amplituda fali.
Dobierając układ współrzędnych tak, by fala rozchodziła się wzdłuż osi równanie powyższe upraszcza się do:
lub
Występujące w tych dwóch równaniach jest nazywane liczbą falową.