Gabriel Rafał Opacki
kasztelan wiski / Z Wikipedii, wolnej encyclopedia
Gabriel Rafał Chryzanty Opacki herbu Prus III[1] (ur. 25 października 1741 w Mężeninie, zm. 11 lutego 1806 w Warszawie)[2] – ziemianin z Łomżyńskiego, generał major ziemiański ziemi wiskiej.
Data i miejsce urodzenia | |
---|---|
Data i miejsce śmierci | |
Miejsce spoczynku | |
Odznaczenia | |
Jako oficer Wojsk Koronnych służył pod Janem Branickim. Od 1769 szambelan króla, od 1775 chorąży, potem kasztelan wiski. Poseł na sejm 1778 roku ziemi wiskiej[3]. Był członkiem konfederacji Sejmu Czteroletniego[4]. Zwolennik reform i Konstytucji 3 Maja. Uczestnik insurekcji kościuszkowskiej. Po wybuchu powstania organizator siły zbrojnej ziemi wiskiej w randze generała. Niczym się nie odznaczył. Po upadku powstania nie odniósł też żadnych konsekwencji ze strony zaborców. Pomnażał fortunę nie stroniąc od gwałtów, a nawet zabójstw.(m.in. Ożarowskich), ale ufundował kościół w Giełczynie k. Wizny. Wystarał się też o tytuł hrabiego pruskiego. Nie dosłużył się miru wśród braci szlacheckiej. Uruski oraz Leitgeber w Nowym Almanachu Błękitnym stwierdza, że Jan Gabriel Rafał Chryzantem (1741–1806), właściciel dóbr Mierzenin i Krośniewice, syn Stanisława i Konstancji Mieczkowskiej, otrzymał 1797 od króla Fryderyka Wilhelma II dziedziczny tytuł hrabiego w Prusach. Pochowany w Rutkach-Kossakach.
W 1794 roku odznaczony Orderem Orła Białego, kawaler Orderu Świętego Stanisława w 1782 roku[5].
W Warszawie w roku 1774 poślubił Mariannę Gomolińską, córkę Karola Gomolińskiego. Miał z nią jedyną córkę – Agnieszkę wydaną za Rajmunda Rembielińskiego. Zmarł 11 lutego 1806 w Warszawie, a pochowany został w Rutkach-Kossakach[2]