Historia archidiecezji łódzkiej
Z Wikipedii, wolnej encyclopedia
Historia archidiecezji łódzkiej
Łódź oraz okoliczne tereny, wchodzące w skład powstałej w 1920 diecezji łódzkiej, od początku istnienia w Polsce organizacji kościelnej należały do archidiecezji gnieźnieńskiej. W 1764 część tych terenów (razem z Łodzią) wcielono jako enklawę do diecezji włocławskiej. W 1818 powstały archidiecezja warszawska i diecezja kujawsko-kaliska, w granicach których znalazły się ziemie, które potem, w 1920 (z archidiecezji warszawskiej) i 1925 (ze zniesionej wtedy diecezji kujawsko-kaliskiej), wcielone zostały do diecezji łódzkiej. W 1992 północną część łódzkiej diecezji przydzielono nowo powstałej diecezji łowickiej. Jednocześnie diecezję łódzką podniesiono do miana archidiecezji, podległej bezpośrednio Stolicy Apostolskiej. W 2004 z diecezji łowickiej i łódzkiej utworzono (najmłodszą dotychczas) metropolię, z siedzibą w Łodzi, co oznaczało, że łódzki ordynariusz (dotychczas tytułowany jako arcybiskup łódzki) stał się arcybiskupem metropolitą.