Imigracja do Stanów Zjednoczonych
Z Wikipedii, wolnej encyclopedia
Imigracja do Stanów Zjednoczonych – największy napływ ludności emigracyjnej w dziejach świata. W USA osiedliło się kilkadziesiąt milionów przybyszów z różnych krajów europejskich (Polska, Niemcy, Wielka Brytania, Irlandia, Włochy, Rosja) oraz z krajów azjatyckich (głównie z Chin), w tym licznie narody Europy Wschodniej oraz Ameryki Południowej i Środkowej. Fala emigracyjna trwa od początków XIX wieku aż po czasy dzisiejsze, jednak można wyróżnić okresy silniejszego napływu ludności.
Lata 80. i 90. XIX wieku stały się okresem wzrostu imigracji do Stanów Zjednoczonych. W latach 1915–1925 władze stopniowo wprowadzały ograniczenia imigracyjne, zmniejszając w 1926 roku liczbę wjeżdżających do ok. 150 tys. osób rocznie. Restrykcyjna polityka imigracyjna, mimo pewnych udogodnień wprowadzonych w 1948 roku dla uchodźców wojennych, pozostała taka aż do 1965 roku, kiedy to system kwotowy został wyparty przez wieloaspektowy system preferencji. Kolejny wzrost imigracji nastąpił w latach 80. i 90. XX wieku, utrzymując się po dziś dzień.