Janusz z Kobylan
Z Wikipedii, wolnej encyclopedia
Janusz z Kobylan (Kobylański), piszący się z Kobylan i Dukli, herbu Grzymała (ur. po 1380, zm. przed 30 września 1441) – łowczy krakowski (1419-1438), starosta sanocki (1420-1430), i kamieniecki (1438).
Grzymała | |
Rodzina | |
---|---|
Data urodzenia |
po 1380 |
Data śmierci |
ok. 1441 |
Żona |
Anna |
Dzieci |
Jakub z Kobylan (kasztelan biecki), Jan z Kobylan, Piotr z Kobylan i Mikołaj z Kobylan |
Wraz ze starszym bratem Domaratem (urodzonym w roku 1380), brał udział wyprawie Władysława Jagiełły przeciw Krzyżakom w 1410 roku. Walczył w pierwszym szeregu chorągwi krakowskiej.
W 1426 roku, z polecenia króla Władysława Jagiełły, na czele pięciotysięcznej jazdy rycerstwa brał udział w wyprawie przeciw Turcji i obozował (od 24 czerwca) przez dwa miesiące pod Braiłowem, gdzie miał przybyć cesarz Zygmunt, który jednak, wobec czeskich rozruchów, nie dotarł na miejsce spotkania.
Jako łowczy krakowski w 1435 roku podpisał pokój Brzeski między królem Władysławem Jagiełłą a Krzyżakami. Zmarł zapewne wkrótce potem, bo 30 września 1441 roku występowała już Anna - wdowa po nim z synami: Jakubem (kasztelanem bieckim w roku 1444), Janem, Piotrem i Mikołajem z Kobylan, którzy do 1485 roku gospodarowali wspólnie i udzielali królowi pożyczek zabezpieczonych na Jadownikach w powiecie sądeckim i w latach 1485-1487 dokonali podziału majątku.