Kampania wschodnioafrykańska w czasie II wojny światowej
Z Wikipedii, wolnej encyclopedia
Kampania wschodnioafrykańska (znana również jako kampania abisyńska) – długotrwała kampania wojenna prowadzona w Afryce Wschodniej podczas II wojny światowej przez aliantów, głównie Wielką Brytanię i jej wojska kolonialne, przeciwko Włochom i oddziałom wojskowym Włoskiej Afryki Wschodniej od czerwca 1940 do listopada 1941 roku. Kampanię prowadziło brytyjskie Dowództwo Bliskiego Wschodu (ang. Middle East Command) z oddziałami z metropolii, a także Związku Południowej Afryki, Indii Brytyjskich, Protektoratu Ugandy, Kenii, Somali Brytyjskiego, Afryki Zachodniej, Rodezji Północnej i Południowej, Sudanu i Nyasalandu. Dołączyły do nich siły Konga Belgijskiego, cesarz Etiopii Haile Selassie I z jego antywłoskim ruchem oporu oraz niewielka jednostka Wolnych Francuzów.
II wojna światowa | |||||
Południowoafrykańscy żołnierze ze zdobyczną, włoską flagą, 1941 | |||||
Czas |
10 czerwca 1940 – 27 listopada 1941 | ||||
---|---|---|---|---|---|
Miejsce | |||||
Terytorium |
Włoska Afryka Wschodnia, Somali Brytyjskie, Sudan Anglo-Egipski | ||||
Przyczyna |
przystąpienie Włoch do wojny po stronie państw Osi | ||||
Wynik |
zwycięstwo aliantów | ||||
Strony konfliktu | |||||
| |||||
Dowódcy | |||||
| |||||
Siły | |||||
| |||||
Straty | |||||
| |||||
brak współrzędnych |
Włoska Afryka Wschodnia była broniona przez Dowództwo Włoskich Sił Zbrojnych Afryki Wschodniej (wł. Comando Forze Armate dell'Africa Orientale Italiana), z jednostkami Regio Esercito (Armii Królewskiej), Regia Aeronautica (Królewskich Sił Powietrznych) i Regia Marina (Królewskiej Marynarki Wojennej). Siły włoskie obejmowały także około 250 000 żołnierzy Regio Corpo Truppe Coloniali (Królewskiego Korpusu Wojsk Kolonialnych), rekrutowanych z ludności miejscowej, dowodzonych przez włoskich oficerów i podoficerów. Z uwagi na to, że Wielka Brytania kontrolowała Kanał Sueski, po rozpoczęciu działań wojennych siły włoskie zostały odcięte od dostaw zaopatrzenia i posiłków.
13 czerwca 1940 roku rozpoczął się włoski rajd na bazę 237 Rodezyjskiego Dywizjonu RAF pod Wajir w Kenii i trwał aż do wyparcia sił włoskich z Kenii i Sudanu przez Somali, Erytreę i Etiopię w 1940 i na początku 1941 roku. Większość sił włoskich w regionie poddała się po bitwie o Gondar w listopadzie 1941 r., z wyjątkiem małych grup, które toczyły wojnę partyzancką w Etiopii przeciwko Brytyjczykom aż do kapitulacji Włoch we wrześniu 1943 r. Kampania w Afryce Wschodniej była pierwszym strategicznym zwycięstwem aliantów w II wojnie światowej; niewiele sił włoskich ewakuowało się z obszaru walk, aby można je było wykorzystać w kolejnych kampaniach, a klęska Włoch znacznie ułatwiła przepływ zaopatrzenia dla aliantów przez Morze Czerwone do Egiptu. Po zwycięstwie większość sił Wspólnoty Narodów została przeniesiona do Afryki Północnej, aby wziąć udział w kampanii na Pustyni Libijskiej.