Krążowniki traktatowe
Krążowniki budowane pod rządami traktatu waszyngtońskiego (1922) / Z Wikipedii, wolnej encyclopedia
Krążowniki traktatowe – okręty budowane w latach 1922–1936 w oparciu o postanowienia traktatu waszyngtońskiego z 1922 roku, dopuszczającego budowę dowolnej liczby okrętów nawodnych o wyporności standardowej nieprzekraczającej 10 000 ton standardowych, uzbrojonych w działa artylerii głównej o kalibrze nieprzekraczającym 203 milimetrów. Oprócz braku ograniczenia liczbowego takich okrętów, traktat nie wprowadził też górnego limitu ich łącznej wyporności, co wobec ograniczeń wyporności poszczególnych okrętów liniowych oraz ograniczeń sumarycznej wyporności tych ostatnich, wywołało międzynarodowy wyścig zbrojeń w zakresie jednostek o wyporności do 10 000 ton standardowych uzbrojonych w działa kalibru 203 mm. Okręty o maksymalnym kalibrze dział stanowiły zarazem pierwszą generację krążowników ciężkich.
Zapoczątkowana traktatem waszyngtońskim era budowy krążowników traktatowych, zwanych też waszyngtońskimi, zakończyła się wraz z końcem jego obowiązywania. Okręty te miały istotny udział w walkach toczonych następnie na europejskim i pacyficznym teatrach działań podczas II wojny światowej.