Księstwo wielkopolskie
polskie księstwo dzielnicowe / Z Wikipedii, wolnej encyclopedia
Księstwo wielkopolskie (łac. Ducatus Poloniae Maior) – średniowieczne polskie księstwo dzielnicowe położone w Wielkopolsce ze stolicą w Poznaniu, powstałe w wyniku rozdrobnienia feudalnego wczesnopiastowskiej Polski w 1138 roku. W 1320 roku stało się częścią zjednoczonego Królestwa Polskiego, na terenie dawnej dzielnicy powstały województwa poznańskie i kaliskie.
Ten artykuł dotyczy polskiego księstwa dzielnicowego. Zobacz też: Wielkie Księstwo Poznańskie. |
1138–1320 | |||
| |||
Podział ziem Bolesława III Krzywoustego: Dzielnica senioralna (wschodnia Wielkopolska, zachodnie Kujawy, ziemia wieluńska, Małopolska) Dzielnica Władysława II (księstwo śląskie) Dzielnica Bolesława IV (księstwo mazowieckie obejmujące Mazowsze, wschodnie Kujawy) Dzielnica Mieszka III (księstwo wielkopolskie obejmujące zachodnią Wielkopolskę) Dzielnica Henryka (księstwo sandomierskie) Oprawa wdowia Salomei (prowincja / księstwo łęczyckie obejmujące ziemię łęczycką, ziemię sieradzką i trzy kasztelanie zapilickie / nadpilickie) Lenno Polski pod kontrolą princepsa (księstwo pomorskie) | |||
Język urzędowy | |||
---|---|---|---|
Stolica | |||
Ustrój polityczny | |||
Typ państwa | |||
Pierwszy władca | |||
Ostatni władca | |||
Głowa państwa |
książę (zob. Piastowie wielkopolscy) | ||
Testament Bolesława Krzywoustego |
Nadanie Mieszkowi Staremu dzielnicy wielkopolskiej | ||
Koronacja Władysława Łokietka |
i włączenie dzielnicy do Królestwa jako województwa poznańskie i kaliskie | ||
Religia dominująca | |||
Wielkopolska za czasów Mieszka III Starego w latach 1138-1202 (Uwaga: Przynależność księstw do poszczególnych Piastowiczów, ich granice oraz datacja są dyskusyjne) | |||
|