Litewska wojna domowa (1389–1392)
Z Wikipedii, wolnej encyclopedia
Litewska wojna domowa w latach 1389–1392 była drugim konfliktem pomiędzy Jagiełłą, królem Polski, a jego kuzynem Witoldem. Powodem była walka o władzę nad Wielkim Księstwem Litewskim, wówczas największym państwem w Europie.
Ten artykuł od 2015-03 wymaga zweryfikowania podanych informacji: 2015-03. |
Część konfliktu pomiędzy Jagiełłą i Witoldem | |||
Mapa konfliktu zakonu krzyżackiego z Litwą i Polską | |||
Czas | |||
---|---|---|---|
Miejsce | |||
Przyczyna |
walka o władzę nad Wielkim Księstwem Litewskim pomiędzy Jagiełłą i Skirgiełłą a Witoldem i zakonem krzyżackim | ||
Wynik |
Ugoda w Ostrowie | ||
Strony konfliktu | |||
| |||
Dowódcy | |||
| |||
brak współrzędnych |
Witold podjął próbę usunięcia brata Jagiełły, niepopularnego Skirgiełły, którego Jagiełło ustanowił wielkorządcą Litwy po swojej koronacji na króla Polski w 1386 roku. Kiedy pierwsza próba opanowania stolicy w Wilnie nie udała się, Witold zawarł przymierze z zakonem krzyżackim, ich wspólnym wrogiem – tak jak to uczynił w czasie pierwszej litewskiej wojny domowej w latach 1381–1384.
Witold i Krzyżacy oblegli nieskutecznie Wilno w 1390 roku. W ciągu następnych dwóch lat stało się jasne, że żadna ze stron nie osiągnie szybkiego zwycięstwa i Jagiełło zaproponował kompromis. Witold zostałby wielkim księciem a Jagiełło pozostałby Najwyższym Księciem Litwy. Ta propozycja została sformalizowana w ugodzie w Ostrowie w 1392 roku i w konsekwencji Witold zwrócił się przeciwko Krzyżakom.
Witold rządził Litwą jako wielki książę litewski przez 38 lat i przez ten czas kuzyni pozostawali w pokoju.