Ludność służebna
Z Wikipedii, wolnej encyclopedia
Ludność służebna – we wczesnym średniowieczu w Czechach, Polsce i na Węgrzech grupy ludności mieszkającej na wsi, zobowiązanej dziedzicznie do wyspecjalizowanych świadczeń i posług na korzyść władzy w zamian za zwolnienie z niektórych opłat (danin) i ciężarów. Była to ludność wolna lub niewolna, pracująca wyłącznie na potrzeby dworu książęcego.