Mario Botta
Z Wikipedii, wolnej encyclopedia
Mario Botta (ur. 1 kwietnia 1943 w Mendrisio) – szwajcarski architekt, w 1985 laureat Nagrody Beton, w 1986 Chicago Architecture, w 1989 Baksteen – Royal Dutch Brick Organization, w 1989 Nagrody CICA – Buenos Aires, w 1991 Nagrody Massimo, w 1993 Nagrody Marble – Carrara, w 1993 Nagrody CICA – Buenos Aires, w 1995 Merit Award – AIA, w 1995 International Award Architecture in Stone – Werona, w 1995 Europejskiej Nagrody Kultury – Karlsruhe, w 1996 Crystal Award – WEF Davos, w 1997 SACEC Award, w 1997 i 1999 Nagrody Marble – Carrara, a w 1999 Kawaler Orderu Legii Honorowej w Paryżu.
Data i miejsce urodzenia | |||
---|---|---|---|
Narodowość |
szwajcarska | ||
Praca | |||
Styl | |||
Odznaczenia | |||
|
Przedstawiciel neomodernistycznego regionalizmu w architekturze. Jeden z czterech architektów tesyńskich określanych mianem „czterech muszkieterów” (Snozzi, Vacchini, Galfetti i Botta), współtworzących fenomen w architekturze europejskiej końca XX wieku, zwany „szkołą tesyńską”.