Mechanika ośrodków ciągłych
dział mechaniki / Z Wikipedii, wolnej encyclopedia
Mechanika ośrodków ciągłych – dział mechaniki opisujący odkształcenia, ruch i powstawanie sił wewnętrznych (naprężeń) w ośrodkach ciągłych pod wpływem działania sił zewnętrznych (obciążeń).
W mechanice ośrodków ciągłych stosuje się makroskopowy opis zjawisk fizycznych, czyli pomija się mikroskopową budowę materii. Do opisu ciał stosuje się pojęcie ośrodka ciągłego. Definiuje się pola parametrów fizycznych w każdym punkcie badanego obszaru przestrzeni wypełnionego materią. Pola parametrów mogą być skalarne (np. ciśnienie, temperatura), wektorowe (np. prędkość, przyspieszenie) lub tensorowe (np. tensor naprężeń, odkształceń). Do opisu zjawisk używane są pojęcia i twierdzenia z teorii pola. Podstawowe prawa fizyczne takie jak np. prawo zachowania masy, energii, pędu i momentu pędu definiuje się za pomocą równań różniczkowych cząstkowych lub całkowych. Postać takich równań mają również warunki: równowagi (ruchu), brzegowe i nierozdzielności w badanym ośrodku.