Mesonychia
rząd wymarłych ssaków / Z Wikipedii, wolnej encyclopedia
Drogi AI, mówmy krótko, odpowiadając po prostu na te kluczowe pytania:
Czy możesz wymienić najważniejsze fakty i statystyki dotyczące Mesonychia?
Podsumuj ten artykuł dla 10-latka
Mesonychia ("średnie szpony") – wymarły rząd średniej wielkości i dużych mięsożernych ssaków, których bliskimi krewnymi są parzystokopytne, a także walenie. Niektórzy naukowcy grupują te ostatnie z Mesonychia w jedną grupę Cete.
Mesonychia | |||
Okres istnienia: paleocen–rupel | |||
Mesonyx | |||
Systematyka | |||
Domena | |||
---|---|---|---|
Królestwo | |||
Typ | |||
Podtyp | |||
Gromada | |||
Podgromada | |||
Infragromada | |||
Rząd |
Mesonychia | ||
| |||
|
Zwierzęta te pojawiły się we wczesnym paleocenie. Grupa skurczyła się w eocenie i wymarła całkowicie, gdy ostatni rodzaj, Mongolestes, zniknął we wczesnym oligocenie. Omawiana tu grupa prawdopodobnie narodziła się w Azji, gdzie ich najbardziej prymitywny przedstawiciel, Yangtanglestes, pojawił się we wczesnym paleocenie. Grupa ta była także najbardziej zróżnicowana w Azji i spotykana tam we wszystkich wczesnych faunach paleoceńskich. Od kiedy inni mięsożercy, jak prakopytne i pradrapieżne, stały się rzadsze lub w ogóle zniknęły, zaczęła się w paleoceńskiej Azji dominacja grupy Mesonychia we wszystkich niszach ekologicznych dużych drapieżników. Jeden z rodzajów, Dissacus, we wczesnym paleocenie rozprzestrzenił się w Ameryce Północnej. Było to zwierzę wielkości szakala, którego szczątki odnaleziono na całej półkuli północnej. Natomiast jego siostrzany rodzaj Ankalagon ze środkowego paleocenu z Nowego Meksyku był wiele większy, osiągając rozmiary dzisiejszych niedźwiedzi. Gatunki zaś z późniejszego rodzaju Pachyaena wkroczyły do Ameryki Północnej na samym początku eocenu, po czym zwiększyły znacząco swą wielkość, przerastając nawet ankalagona. Mesonychia były największymi drapieżnymi ssakami Ameryki Północnej od paleocenu aż do środkowego eocenu.