Michał Kazimierz Raczyński
wojewoda poznański i kaliski / Z Wikipedii, wolnej encyclopedia
Michał Kazimierz Raczyński herbu Nałęcz (ur. w 1650 roku – zm. 12 grudnia 1737 roku w Poznaniu) – wojewoda poznański w 1737 roku, wojewoda kaliski w latach 1729–1737, kasztelan kaliski w latach 1720–1729, kasztelan gnieźnieński w latach 1710–1720, podsędek poznański w latach 1696–1710[1].
Nałęcz | |
Rodzina | |
---|---|
Data urodzenia | |
Data i miejsce śmierci | |
Ojciec | |
Matka |
Katarzyna Jełowicka |
Żona |
Krystyna Krassowska |
Dzieci |
Wiktor Raczyński Leon Raczyński |
Początkowo był związany z Radziwiłłami, później stał się gorliwym zwolennikiem Augusta III. Od 1689 podsędek gnieźnieński i poznański. Poseł na sejm konwokacyjny 1696 roku z województwa poznańskiego, po zerwanym sejmie konwokacyjnym przystąpił do kofederacji generalnej w 1696 roku[2]. Był elektorem Augusta II Mocnego w 1697 roku z województwa kaliskiego[3]. Poseł na sejm 1701 roku i sejm z limity 1701-1702 roku z województwa poznańskiego[4]. Jako poseł województwa poznańskiego był uczestnikiem Walnej Rady Warszawskiej 1710 roku[5]. W latach 1710–1720 kasztelan gnieźnieński, w latach 1720–1729 – kaliski. W roku 1729 został wojewodą kaliskim, a w ostatnim roku życia objął urząd wojewody poznańskiego.
Stał się jednym z najbogatszych magnatów Wielkopolski. Rodzina Raczyńskich doszła do większego znaczenia dzięki wnukowi Michała Kazimierza, Kazimierzowi (1739-1824), który otrzymał imię po zmarłym 2 lata wcześniej dziadku.
Był fundatorem Klasztoru Franciszkanów w Woźnikach[6] i tam też został pochowany (serce umieszczono w kościele św. Kazimierza w Poznaniu[7]). W 1829 roku Edward Raczyński uzyskał zgodę Konsystorza Generalnego Poznańskiego na przeniesienie zwłok swoich przodków w tym także Michała Kazimierza Raczyńskiego i jego żony z Woźnik do Rogalina[8].