Monaster św. Elżbiety w Mińsku
Z Wikipedii, wolnej encyclopedia
Monaster św. Elżbiety – prawosławny żeński klasztor w Mińsku, w jurysdykcji eparchii mińskiej.
Cerkiew św. Elżbiety na terenie monasteru | |||
Państwo | |||
---|---|---|---|
Miasto wydzielone | |||
Miejscowość | |||
Kościół | |||
Eparchia | |||
Klauzura |
nie | ||
Typ monasteru |
żeński | ||
Obiekty sakralne | |||
Cerkiew |
św. Elżbiety | ||
Cerkiew |
św. Mikołaja | ||
Cerkiew |
Ikony Matki Bożej „Władająca” | ||
Założyciel klasztoru | |||
Data budowy |
od 1999 | ||
53°57′22″N 27°32′18″E | |||
| |||
Strona internetowa |
Monaster został założony w 1999 decyzją metropolity mińskiego i słuckiego, egzarchy Białorusi Filareta, poprzez przekształcenie w żeński klasztor żeńskiego bractwa św. Elżbiety. Organizacja ta powstała trzy lata wcześniej i zrzeszała kobiety pracujące bezpłatnie w szpitalu psychiatrycznym w Mińsku i otaczające opieką chorych i wykluczonych ze społeczeństwa[1]. Początkowo organizacja była związana z soborem Świętych Piotra i Pawła w Mińsku. W grudniu 1999 poświęcona została pierwsza cerkiew klasztorna pod wezwaniem św. Mikołaja[1]. W kolejnych latach wznoszone były dalsze obiekty monasterskie[2]. W 2005 poświęcona została główna klasztorna cerkiew św. Elżbiety[2]. Przy monasterze działają pracownie ikonopisarska, architektoniczna, konserwatorska, mozaiki, malarstwa ściennego, studio nagraniowe zajmujące się wydawaniem płyt z muzyką cerkiewną, wydawnictwo[2][1].
W czasie pandemii Covid-19 w 2020 roku nabożeństwo wielkanocne odprawiało ponad tysiąc wiernych, przy czym na sto trzydzieści sióstr zakonnych u około stu stwierdzono zakażenie Covid-19[3][4]. Podczas rosyjskiej inwazji na Ukrainę od 2022 r. klasztor zbierał datki na rzecz armii rosyjskiej pod przewodnictwem zakonnicy Aleksandry (prawdziwe nazwisko: Ludmiła Liachowa). Do września 2023 roku klasztor zakupił dla armii rosyjskiej dziewięć samochodów. Drony dostarczono także wojskom rosyjskim[5]. Klasztor krytykowano także za udział w kampanii homofobicznej[6], wspieranie Aleksandra Łukaszenki i politycznie zwolnienia w 2020 r.[5], a także za zarządzanie finansami[7].