Monaster Zaśnięcia Matki Bożej w Zabłudowie
Z Wikipedii, wolnej encyclopedia
Monaster Zaśnięcia Matki Bożej – męski klasztor prawosławny w Zabłudowie, funkcjonujący od I połowy XVII w. do 1824.
Państwo | |
---|---|
Miejscowość | |
Kościół | |
Rodzaj klasztoru |
męski |
Eparchia | |
Klauzura |
nie |
Obiekty sakralne | |
Cerkiew |
Zaśnięcia Matki Bożej |
Fundator |
Janusz i Maria Radziwiłłowie |
Data budowy |
1567 (cerkiew), I poł. XVII w. (budynki monasterskie) |
Data zamknięcia |
1824 |
53°00′46″N 23°20′16″E |
Klasztor w Zabłudowie powstał w końcu I połowie XVII wieku przy istniejącej od 1567 cerkwi Zaśnięcia Matki Bożej z fundacji Janusza i Marii Radziwiłłów. Przeznaczony był dla dwunastu mnichów, którzy zajmowali się prowadzeniem szpitala oraz niższej szkoły duchownej. Początkowo podlegał monasterowi Świętego Ducha w Wilnie, a następnie monasterowi Trójcy Świętej w Słucku.
Monaster, mimo nacisków ze strony hierarchii unickiej, nigdy nie przyjął postanowień unii brzeskiej. W XVII i XVIII w. stanowił jeden z najważniejszych ośrodków prawosławnych na Podlasiu. W latach 1746–1755 dla kultu wystawione były w nim relikwie Gabriela Gowdela, chłopca nieformalnie uznawanego przez prawosławnych w I Rzeczypospolitej za świętego męczennika. W XVIII w. klasztor był zamieszkiwany przez czterech mnichów. Z powodu trudnej sytuacji materialnej i małej liczby powołań został zamknięty w 1824 decyzją konsystorza eparchii mińskiej i wołyńskiej.